mUltimate Chopin

op. 38, Ballada F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 63-67

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Cresc. w A (→KG→Wn)
..

W Wa i Wf crescendo jest urwane: w Wa kończy się w t. 65, natomiast w Wf trwa jedynie przez pół t. 63. Są to błędy wynikające zapewne z przejścia do nowej linii w Wf i na nową stronę w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa

t. 64-67

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki A

Bez łuków w KG (→Wn) i Wf

Łuki Wa
..

W KG (→Wn) i Wf przeoczono łuki w pr.r. w t. 64-67 (i dalej). W Wa podzielono łuk w połowie t. 67, przypuszczalnie w analogii do autentycznego łukowania w t. 65. W tekście głównym podajemy łukowanie A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy KG

t. 64

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Oktawa w A (→Wa,KG→Wn)

Tylko A1 w Wf
..

Najniższy składnik drugiego akordu w pr.r. był z pewnością poprawiany w KG z h na a, wyraźne ślady poprawki prawdopodobnie z F na A nosi także górny składnik pierwszej oktawy w l.r. Trudno jednoznacznie stwierdzić, czy są to poprawki własne Gutmanna, czy też Chopin przeglądając KG zauważył i skorygował błędną wysokość. Druga ewentualność wydaje się mniej prawdopodobna, gdyż w Wf całkiem przeoczono ten dźwięk, co pozostało niezauważone przez korygującego to wydanie Chopina. Por. adnotacja w t. 13.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności KG , Poprawki KG

t. 66

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

Jako ostatnią szesnastkę Wf1 ma des zamiast fes. Wyraźny błąd poprawiono w Wf2 (→Wf3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 68-69

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

W A (→KG,Wf1→Wf2) nie ma znaków chromatycznych przed ostatnim akordem t. 68 i w całym t. 69. W obu wcześniejszych Wf przeoczono ponadto bemole przed dwiema górnymi nutami akordu na początku t. 68 (des2 i es2). W Wf3 uzupełniono brakujące znaki oprócz  obniżającego d2 na des2 w t. 68. Wn i Wa mają poprawną notację, ale tylko w Wa wydrukowano wszystkie bemole przed drugim akordem t. 69 (reguły obowiązywania znaków przy użyciu przenośnika oktawowego nie były ustalone).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf