op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 38, Ballada F-dur
W A widać, że arpeggio zapisane zostało początkowo jako pionowy łuk (przed akordem i główką przednutki) z jednym, wyraźniejszym wygięciem na górze (przed laseczką przednutki). Chopin dorysował następnie wężyk na dolnej części, chcąc widocznie uniknąć nieporozumienia, jeśli chodzi o znaczenie tego symbolu (niewykluczone zresztą, że i górna część znaku była dopisana później, wraz z poprawką w dolnej części). Zdaniem redakcji, potwierdza to równoważność dwóch odmian znaku arpeggia spotykanych w rękopisach Chopina, w których wężyki arpeggio wraz z upływem lat ewoluowały do postaci pionowego łuku.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Arpeggio – pionowy łuk
notacja: Ozdobniki