mUltimate Chopin

op. 42, Walc As-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 48-56

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Pedalizacja Wf

Pedalizacja Wa

Bez pedalizacji w Wfn (→Wn)
..

Wf nie ma pedalizacji w t. 48-51 (jest tylko w t. 55-56). Nie ma powodów, by wątpić w autentyczność pedalizacji Wa, mimo że może ona być wynikiem pomyłki Chopina – przygotowując podkład do Wa, kompozytor przypuszczalnie wpisał pedalizację w t. 45-51 (pierwsza linijka tekstu na 2. stronie Wf i Wa), sądząc że to t. 41-47. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wa

t. 136-140

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Koniec łuku w Wf0

Przedłużony łuk w Wf1

jeden łuk od t. 129 do 139

Dwa łuki w Wfn (→Wn) i Wa
..

W Wf0 łuk kończy się na półnucie. W podkładzie dla Wf1 dokonano korekty, przedłużając łuk do t. 139 (widoczny jest ślad usuwania pierwotnego łuku Wf0). Nie ma powodu wątpić w autentyczność tej zmiany, jednak w Wfn Chopin uzupełnił łukowanie inaczej, dopisując drugi łuk w t. 136-140. Tę ostatnią wersję ma też Wa, zapewne na podstawie identycznej Chopinowskiej poprawki podkładu. W tekście głównym podajemy zatem dwukrotnie przez Chopina wpisaną wersję z dwoma łukami. Ciągły łuk Wf, dający większą swobodę wyboru frazowania, można jednak traktować równorzędnie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Autentyczne korekty Wa

t. 152-165

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Łuk w Wf0

Długi łuk w Wf1

Cztery łuki w Wfn (→Wn1)

Cztery łuki w Wa

Pięć łuków w Wn2 (→Wn3)
..

Łukowanie t. 159-164 jest w Wf0 wyraźnie niekompletne, co może być skutkiem niedokładności Chopina w [A], błędów sztycharza lub obu tych czynników. Chopin zmienił następnie i uzupełnił łuki w Wfn, podkładzie do Wa i korekcie Wf1, jednak w każdym z nich inaczej. Daje to w sumie trzy różne autentyczne wersje łukowania. W tekście głównym podajemy wersję wpisaną ręką Chopina w Wfn (→Wn1), gdyż w przypadku Wf i Wa istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że na Chopinowską korektę nałożyły się jakieś błędy, maniery lub adiustacje sztycharzy.
Nie jest do końca jasne, jakimi przesłankami kierował się adiustator Wn2 (→Wn3), przerywając łuk pomiędzy t. 159-160.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Autentyczne korekty Wa

t. 164

Utwór: op. 42, Walc As-dur

c1-es1-as1 w Wf1

c1-es1-g1 w Wf0 (→Wn,Wa)
..

Na 2. ćwierćnucie Wf0 (→Wn,Wa) ma trójdźwięk c1-es1-g. Korygując Wf1 Chopin zmienił najwyższy dźwięk tego akordu z g1 na as1. Wersję tę, jako późniejszą, przymujemy do tekstu głównego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 165

Utwór: op. 42, Walc As-dur

w Wf1, Wa, Wn2 (→Wn3)

"p", czyli TGTU

Bez oznaczenia w Wf0 (→Wfn→Wn1)

bez "p"
..

Oznaczenie dopisał Chopin w podkładach dla Wf i Wa, dodano je także w Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wa