op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 42, Walc As-dur
W całym takcie Wf0 (→Wf,Wfn) ma tylko dwa przygodne znaki chromatyczne – 
obniżający g2 na ges2 na 3. ósemce i 
podwyższający as1 na a1 w l.r. Z trzech niewątpliwie przeoczonych znaków w pr.r. najbardziej razi brak podwyższającego as1 na a1 na początku taktu; znak ten został dopisany ołówkiem w WfD, dodano go też w Wn i Wa. W obu tych wydaniach dodano także przed ostatnią ósemką, ale w pełni poprawną notację ma tylko Wn.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Adiustacje Wa, Błędy Wf, Dopiski WfD, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
notacja: Wysokość
