Wersja Wa jest najprawdopodobniej wariantem wprowadzonym przez Chopina w podkładzie dla tego wydania. Identyczną zmianę wprowadzono w Wa w analogicznych t. 76 i 84, pominięto jednak t. 108 i 116 oraz 168 i 176. Paradoksalnie, można to uznać za argument za autentycznością korekty, gdyż pominięcie przy korektach jednego (lub więcej) z kilku podobnych miejsc niejednokrotnie się Chopinowi zdarzało – por. np. t. 49. Możliwość, że wydawca samowolnie wprowadził tego rodzaju zmianę, należy raczej wykluczyć, ale też nie daje to podstaw do uznania jej za wyraz ostatecznej intencji Chopina.
W wersji Wa prowadzenie głosów akompaniamentu jest mniej ścisłe, ale chwilowe przeniesienie wspólnej nuty es1 o oktawę w dół nie jest rażące. Zaletą tej wersji jest wygoda pianistyczna – niższa pozycja sekst pozwala na uniknięcie dwóch kolejnych skoków. Zdaniem redakcji, decydując się na tę wersję, należy ją zastosować także w t. 108, 116, 168 i 176, gdyż nic nie wskazuje na chęć jakiegokolwiek różnicowania brzmienia refrenu Walca (oczywiście nie licząc pełniących odmienną funkcję t. 213-220 i 261-272).
W tekście głównym we wszystkich omówionych taktach podajemy w pełni jednolitą wersję Wf i Wn, która nie budzi najmniejszych wątpliwości źródłowych ani stylistycznych.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Zmiany akompaniamentu, Autentyczne korekty Wa
notacja: Wysokość
