Pierwsza ośmiotaktowa fraza występuje w Etiudzie trzykrotnie (z różnymi zakończeniami). Większość długich nut opatrzona jest w A znakami, które można odczytać jako akcenty. Zdaniem redakcji, o ile obecność lub brak znaku w analogicznych taktach może sygnalizować jakiś niuans interpretacyjny, o tyle nie wydaje się, by Chopin chciał tu różnicować akcenty pod względem długości. W Wf (→Wn,Wa) większość znaków odtworzono jako akcenty krótkie (m.in. w t. 9), niektórym nadano postać widełek 
, inne pominięto (m.in. w t. 1 i 41). W zmianach tych trudno doszukać się czegoś więcej niż niedokładności lub niezrozumienia A. Ze względu jednak na różne kombinacje wersji źródłowych, poszczególne miejsca omawiamy indywidualnie.
Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, w tekście głównym proponujemy akcenty, interpretowane jako długie, wszędzie tam, gdzie są zapisane w A.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji