Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 3
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Nie jest jasne, jak należy rozumieć znaki o kształcie akcentów, widoczne w Ao na końcu t. 3 i 4. Dlatego w obu miejscach proponujemy alternatywne odczytania. Podobny problem występuje w analogicznych t. 11-12, 38 i 39. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Znak w Wf (→Wn,Wa) jest jednym z niewielu, które w Wfkor były już wydrukowane. Jego zgodność z intencją Chopina nie jest w związku z tym pewna ze względu na możliwość odwrócenia kierunku znaku w wyniku błędu sztycharza (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). Błąd tego rodzaju wydaje się prawdopodobny, gdy wziąć pod uwagę kończący się tu czterotakt i następujący powrót pierwszej frazy z jej crescendem oraz prawdopodobne w Ao. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku |
|||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Akcent widoczny w Wf (→Wn,Wa) trzeba raczej odczytać jako krótki, choć w Wf używano jeszcze krótszych znaków, np. w Etiudzie C nr 1, t. 1-2. Także znak postawiony w Ao (obok ) bardziej przypomina zwykły, krótki akcent. Jednak długie akcenty wpisane przez Chopina w Wfkor w analogicznych t. 12 i 39 świadczą niedwuznacznie o tym, jakiego rodzaju akcentu Chopin chciał tu użyć. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
W tekście głównym, zgodnie z własnoręcznymi wpisami Chopina w Wfkor i Ao, podajemy znak akcentu długiego nad 2. ćwierćnutą l.r. W Wf (→Wn,Wa) nadano mu postać widełek na 1. mierze taktu, co zupełnie zmieniło jego znaczenie. W kolejnej korekcie Chopin przywrócił podkreślenie oktawy E-e, tym razem dodając . Zdaniem redakcji była to interwencja ad hoc, wymuszona błędnym odczytaniem zamierzonego przez Chopina znaku akcentu, który lepiej harmonizuje z całością oznaczeń dynamicznych Etiudy (porównanie Ao z wersją ostateczną wykazuje, iż przygotowując Etiudę do druku, Chopin dokonał starannej selekcji oznaczeń, m. in. wielokrotnie rezygnując ze znaków ; por. np. t. 4). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
|||||||||
t. 11
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Tak jak w analogicznych t. 3-4, proponujemy alternatywne odczytanie dla przypominającego akcent, krótkiego znaku , widocznego w Ao na końcu t. 11. Podobny problem występuje także w t. 12, 38 i 39. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »