Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 23
- Następna »
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Jako najwyższą nutę akordu podajemy w tekście głównym h1, które Chopin wprowadził zamiast wcześniejszego a1 jeszcze przygotowując podkład dla Wf (→Wn,Wa). Wewnętrzna nuta akordu zdradza wahanie Chopina pomiędzy fis1 w KLI i Wf (→Wn,Wa) a dis1 w Ao. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Zmiany akompaniamentu |
||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
W rękopisach nie ma ostrzegawczego kasownika przed g2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki ostrzegawcze |
||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Przed 8. i 12. szesnastką – ais2 i fis2 – pojawiają się w źródłach krzyżyki przypominające o oznaczonym już wcześniej podwyższeniu tych nut. W tekście głównym nie uwzględniamy ich, gdyż prawidłowy tekst wynika tu zarówno z reguł obowiązywania przygodnych znaków chromatycznych, jak i kontekstu melodycznego i palcowania. Krzyżyk przed ais2 znajduje się w KLI, Wn2 (→Wn3) i Wa4. Krzyżyk przed fis2 – w Wf (→Wn1→Wn2→Wn3, →Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki ostrzegawcze |
||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
W Ao nie ma przywracającego a2 na 9. szesnastce taktu. Jest to niewątpliwie przeoczenie Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A |
||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Brak podwyższającego g2 na gis2 w 10. szesnastce jest zapewne błędem Wf (→Wn1, →Wa2→Wa3). Warto przy tym zauważyć, że odczytane dosłownie, Wfkor ma tu gis2, gdyż obowiązuje jeszcze sprzed 2. szesnastki taktu (patrz wcześniejsza uwaga). Podobnie, mimo braku , gis2 występuje w Wn1 i Wn4 (→Wn5). Prawidłowo zanotowane zestawienie akordu e-moll na 2. mierze taktu i gis2 w omawianym miejscu pojawia się tylko w Ao. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 23
- Następna »