mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 7

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

e-moll w KLI (interpretacja) i Ao

!!!   miniat: 6 szesnastek, obie 5-linie, tekst l.r. KLI.       Tu TGTU (kaso g2)

e-moll w Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   TGTU

E-dur w Wn1

!!!    bez kaso g2, za to #gis1 w l.r.  (miniat rytm l.r. TGTU)

E-dur w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa4

!!!    # gis2, za to #gis1 w l.r.  (miniat rytm l.r. TGTU)
..

Na 2. mierze taktu podajemy w pr.r. akord e-moll (z  przed g2) według Wf (→Wa2→Wa3) i Ao. Kasownika tego nie ma jednak w Wfkor, ani nie było go w egzemplarzu służącym za podkład Wn. Aby uniknąć niezgodności trybu między partiami obu rąk, adiustator Wn1 zdecydował się na dodanie  podwyższającego g1 na gis1 w l.r. W Wn2 i dalszych dodano jeszcze  przed gis2 w pr.r. Te dowolne zmiany wprowadzono także w Wa4.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 7

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

 gis2 w KLI, Ao, Wn2 (→Wn3) i Wa4

!!!   miniat: 3. miara, tylko górna 5-linia.     Tu=TGTU

Bez  w Wf (→Wn1, →Wa2→Wa3) i Wn4 (→Wn5)

!!!   pusta klisza
..

Brak  podwyższającego g2 na gis2 w 10. szesnastce jest zapewne błędem Wf (→Wn1, →Wa2→Wa3). Warto przy tym zauważyć, że odczytane dosłownie, Wfkor ma tu gis2, gdyż obowiązuje jeszcze  sprzed 2. szesnastki taktu (patrz wcześniejsza uwaga). Podobnie, mimo braku , gis2 występuje w Wn1 i Wn4 (→Wn5). Prawidłowo zanotowane zestawienie akordu e-moll na 2. mierze taktu i gis2 w omawianym miejscu pojawia się tylko w Ao.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 9-13

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

Kasowniki przywracające a1, d2 i f2 w t. 9 i 13 notowane są w części źródeł niedokładnie. W KLI nie ma ich wcale, choć w t. 13 znak przywracający d2 znajduje się przed ostatnią szesnastką dolnego głosu. W Wfkor Chopin dopisał je tylko w t. 9, ale ostatecznie w Wf (→Wa2) dodał także  przywracający f2 w t. 13. W Wn1 brak tylko znaku przywracającego d2 w t. 13. Pozostałe źródła mają poprawną notację.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy KLI

t. 12

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez oznaczenia w Ao

!!!!   miniat: ćwierćnuta l.r.     Tu pusta klisza

 w Wf (→Wn,Wa) 

!!!    pod l.r.
..

Znak  w Wf (→Wn,Wa), nie mający w tym kontekście uzasadnienia (por. analogiczne t. 4 i 39), jest prawdopodobnie wynikiem nałożenia się dwóch błędów:

  • Chopin przeoczył to miejsce, redukując liczbę znaków  w autografie przygotowywanym jako podkład do druku (Ao ma ich 11, w tym jeden w analogicznym t. 4; w wersji ostatecznej Chopin albo nie uwzględnił ich w ogóle, albo zastąpił akcentami);
  • sztycharz Wf zamiast  dał ; w całym op. 10 podobny błąd popełniono wielokrotnie (w Etiudach: E nr 3, t. 54, cis nr 4, t.  1, 8, 16, 26, 54, es nr 6, t. 21 i 32, c nr 12, t. 37).

Z tych względów w tekście głównym pomijamy to . Por. t. 27.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , fz – f

t. 17

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

W KLI nie ma kasowników przywracających c2 i e2, ani krzyżyka podwyższającego g1 na gis1. Drugi z tych błędów – brak  przed e2 – pozostał niezauważony także w Wf (→Wn1,Wa2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn