Zagadnienia : Adiustacje Wa
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 13
- Następna »
t. 8
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Brak łuku nad szesnastkami pr.r. musi w tym kontekście być uznany za niedokładność Chopina, co uzasadnia adiustację wprowadzoną w Wa4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||
t. 9
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Sześć cyfr palcowania Chopinowskiego zostało w Wa uzupełnione jeszcze jedną jedynką na początku 4. grupy szesnastek. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||
t. 12-13
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Chopinowskie palcowanie tych taktów wskazane jest już w A, choć końcówka t. 12 nie jest opisana precyzyjnie – 4. palec na 14. nucie nie wynika z poprzedniego układu ręki. W korekcie Wf (→Wn,Wa) Chopin dodał odpowiednią cyfrę, nie jest natomiast pewne, czy można mu przypisać także wcześniejsze usunięcie dwóch '1', nad 1. i 13. szesnastką. Uważając niestaranność sztycharza za bardziej prawdopodobną przyczynę ich pominięcia, w tekście głównym podajemy wszystkie cyfry występujące w A i Wf. Zarówno w Wa, jak i – co znacznie rzadsze w Etiudach – w Wn uzupełniono oznaczenia Wf na początku t. 12, wykorzystując palcowanie Chopinowskie analogicznej figury w t. 11. W Wa uzupełniono ponadto palcowanie 1. grupy szesnastek t. 13. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||
t. 15-23
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Wskazówki dodane przez Fontanę w Wa opisują to samo palcowanie, które Chopin wskazał w t. 1-9. Co ciekawe, Fontana nie przepisał dokładnie oznaczeń z tych taktów, lecz dokonał nowej redakcji, w której na ogół – lecz nie zawsze – występuje mniej cyfr, niż za pierwszym razem. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||
t. 19-23
|
Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur
..
Łuki w A, mimo że dopisywane fragmentami, niewątpliwie mają tworzyć jeden, ciągły łuk, biegnący od początku t. 16 do połowy t. 23. Jednak w Wf (→Wn,Wa) łuki pomiędzy t. 19 i 20 są wyraźnie rozdzielone. Nic też nie wskazuje na to, by pominięta w Wf (→Wn1) z pewnością przez nieuwagę kontynuacja łuku w t. 21 miała być połączona z łukiem rozpoczynającym się w t. 22 (w Wa i późniejszych Wn łuk w t. 20 zakończono na ostatniej nucie). Rozbieżność trudno przypisać wyłącznie nieuwadze sztycharza, z drugiej jednak strony nie ma też pewności, czego dotyczyła ewentualna Chopinowska korekta łuków, czy kompozytor rzeczywiście chciał zrezygnować z jednego łuku i podzielić go na dwutaktowe odcinki. W tej sytuacji w tekście głównym podajemy na pewno autentyczne łukowanie A, z zastrzeżeniem, że najpóźniejszą decyzją Chopina mogły być podzielone łuki wydań. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 13
- Następna »