WfJ
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
porównaj
  t. 36-37

Dwa znaki  w Wf

!!!   [miniat : półtora taktu, górna 5-linia, bez wstawek l.r.

Tu widły x 2 : pół t. 36 i cały 37]

 w Wn i Wa

!!!   [TGTU ale trochę zmodyfikowane: zacząć bardziej na lewo, od krawędzi nuty (a pp też przesuwamy nieco)]

Do tekstu głównego przyjmujemy – tak jak w pozostałych podobnych miejscach – wersję opartą na Wn. Wersję Wf można traktować jako równorzędny wariant zapisu. Wa ma jeden znak, tak jak Wn, co wynika z interpretacji znaków Wf jako oznaczających kontynuację zmiany dynamicznej.

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 6-7

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Widełki dynamiczne kontynuujące

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.