WN 17, Polonez B-dur

Ogólna charakterystyka wydań Fontany – patrz WfF.

WnF i WfF różnią się bardzo niewiele, co wyklucza oparcie ich na odrębnych podkładach. Pewne cechy, m.in. udoskonalenia graficzne WnF w stosunku do WfF, sugerują, że pierwsze było oparte na drugim, np.:

• łuki pr.r. w t. 15 i analog., w WfF obejmujące grupy szesnastek, ale mogące budzić wątpliwości, co do ich znaczenia, w WnF mają wyraźnie postać łuków przetrzymujących nuty g¹. Sztycharz WnF mógł uznać łuki WfF za niezręcznie umieszczone łuki przetrzymujące, trudno sobie natomiast wyobrazić sytuację odwrotną, w której sztycharz WfF dokonuje niezrozumiałych zniekształceń starannych łuków WnF;
• laseczki kończących frazę sekst w t. 24 i analog. w WfF skierowane są w dół, co jest charakterystyczne dla pisowni Chopina, ale sprzeczne z regułami respektowanymi przez sztycharzy. W WnF kierunek laseczek jest zgodny z zasadami notacji, czego sztycharz WfF nie miałby powodu zmieniać, gdyby pracował na podstawie WnF;
• łuki na przejściach t. 24-25 i analog. umieszczone są zręczniej w WnF niż w WfF, co również wskazuje na kierunek zależności między oboma wydaniami.

Z drugiej strony, szereg bardziej znaczących merytorycznie różnic wskazuje na dodatkową korektę WfF już po sporządzeniu WnF. Należą tu przede wszystkim:

• brak w WnF zakończeń tryli w t. 26, 28 i 30 (także w części Da Capo, w sumie sześć miejsc) – nie jest możliwe, by sztycharz WnF przeoczył 6 razy taki sam element;
• brak w WnF  w t. 28 i 30 – także w tym przypadku dodanie oznaczeń w korekcie WfF wydaje się znacznie prawdopodobniejsze niż przeoczenie ich w WnF;
• dokonana w WfF (widać ślady w druku) zmiana w t. 54 i 90 kropek przedłużających szesnastki na pauzy trzydziestodwójkowe.

Łącząc powyższe obserwacje, otrzymujemy schemat powiązań między WfF i WnF proponowany przez redakcję: WnF oparto na egzemplarzu korektowym WfF przed wprowadzeniem ostatnich retuszów. Wnioski te potwierdza porównanie obu wersji WF w innych utworach ze zbioru Œuvres posthumes. Trzeba jednak odnotować, że obecność w WnF łuku l.r. w t. 76 trudno wytłumaczyć w ramach tego schematu.

WnF znane jest w kilku wersjach różniących się szczegółami okładki bądź innymi detalami, nie mającymi związku z tekstem nutowym. Prezentowany egzemplarz pochodzi z drugiego nakładu wersji publikowanej oddzielnie, prawdopodobnie z lat 1858-1859.