Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 2, t. 19-35
s. 1, t. 1-18
s. 2, t. 19-35
s. 3, t. 36-51
s. 4, t. 52-67
s. 5, t. 68-85
s. 6, t. 86-103
Tekst główny
Tekst główny
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 29

KJ, odczyt dosłowny

!!!   miniat : 5 ósemek (2.-6.), dolna 5-linia. Tu jak w źródle.

KJ (możliwa interpretacja) i WF

!!!   jak WfF (wiązania pod widłami TGTU)

Wp

!!!   TGTU

Notacja przetrzymanej nuty basowej g, odczytana dosłownie, jest w KJ (a zapewne i w roboczym [AI]) nieścisła, nie ma wszakże większych wątpliwości, jak należy ją poprawić. Jedną z dalej idących możliwości uprecyzyjnienia pierwotnego zapisu widzimy w WF. W tekście głównym podajemy niewątpliwie późniejszą, udoskonaloną pisownię Wp (w oryginale w kluczu wiolinowym). Wszystkie występujące w źródłach sposoby notacji dają ten sam efekt brzmieniowy.

Patrz t. 25-27

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy KJ

notacja: Rytm