Zagadnienia : Błędy KJ

t. 62

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

Oktawa l.r. na początku taktu ma w KJ błędnie wartość ćwierćnuty.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy KJ

t. 62

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Bez przetrzymania tercji d4-f4 w KJ

!!!   miniat: 2. i 3. ósemka taktu, tylko górna 5-linia bez łuków, dynamiki, klinika i trioli. Tu pusta klisza

Łuki przetrzymujące w WF i Wp

!!!   TGTU

..

Brak przetrzymania 2. ósemki taktu jest w KJ najprawdopodobniej wynikiem przeoczenia łuków przez kopistkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ

t. 63

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

Tylko w WF dolny głos na 4. ósemce taktu zapisany jest poprawnie. W KJ nie ma go wcale (ani ósemki, ani łuków), co na pewno jest pomyłką ze względu na zapisanie górnego głosu z laseczkami w górę. Nie uzupełniamy tego zapisu, gdyż nie sposób stwierdzić, co dokładnie zostało przez kopistkę pominięte. W Wp brak chorągiewki ósemkowej przy kwarcie f1-h1, jest to oczywisty błąd.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ , Błędy Wp

t. 63

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

W KJ  przed 6. szesnastką wpisany jest omyłkowo na wysokości d2. Ponadto rękopis ten ma jeszcze  przed h1 na 9. szesnastce.
W Wp  pojawia się przed h2 na 4. szesnastce (ze względu na odmienny zakres przenośnika oktawowego), a także przed h1 na 9. szesnastce (zamiast bardziej uzasadnionego znaku przed 6. szesnastką).
W WF notacja przygodnych znaków chromatycznych nie odbiega od przyjętej przez nas.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Błędy KJ

t. 63

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Rytm górnego głosu w WF

!!!   miniat: 4. ósemka taktu, tylko górna 5-linia i tylko górny głos, bez wideł i łuku.   

Rytm KJ (interpretacja) i Wp

!!!   TGTU

..

Na 4. ósemce taktu w KJ wpisana jest figura wypełniająca swymi wartościami rytmicznymi ćwierćnutę: . Zdaniem redakcji, błąd polega tu na zapisaniu dwukrotnie większych wartości rytmicznych i mógł występować już w [AI]. Tego rodzaju błędy zdarzały się Chopinowi niejednokrotnie, np. w Nokturnie Des op. 27 nr 2, t. 56. Hipoteza ta pozwala wytłumaczyć również powstanie wersji WF: napotkawszy błąd w [AI], Fontana poprawił go metodą najmniejszych zmian, przedłużając dolną belkę wiązania. W tekście głównym podajemy zapewne jedyny autentyczny rytm, odtworzony bezbłędnie w Wp.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy KJ