WfF
Tekst główny
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Wp - Pierwsze wydanie polskie
WF - Wydania Fontany
WfF - Wydanie francuskie Fontany
WnF - Wydanie niemieckie Fontany
porównaj
  t. 10-18

Ósemka d1 w KJ

!!!   miniat : jak w transkrypcji tylko f na początku taktu ma główkę półnuty

Ósemka d1 w WF

!!!   d1 n apoczątku taktu tylko w górnym głosie jako ósemka; f jako półnuta w dolnym głosie.

Półnuta w Wp  

!!!   TGTU w obu taktach

Przedłużenie w t. 10 i 18 nuty d1, oznaczone tylko w Wp, jest typowym chwytem Chopinowskim. W t. 18 w wydaniu tym zastosowano równoważną pisownię z wyraźnym ukazaniem zbiegnięcia się głosów. Pisownia ta mogła wynikać z niezrozumienia zapisu [A], toteż w obu miejscach podajemy najprostszą notację, użytą w t. 10.

Dolna nuta seksty, f, ma w KJ wartość ósemki, co jest oczywistą niedokładnością wobec łuku przetrzymującego ją do na 3. mierze taktu (patrz następna uwaga). Zdaniem redakcji, jest jednak prawdopodobne, że odpowiada to zapisowi [AI] i ilustruje proces stopniowego doskonalenia notacji od samych ósemek do precyzyjnego zapisu przedłużeń niektórych nut.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa