Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 4, t. 88-114
s. 1, t. 1-28
s. 2, t. 29-60
s. 3, t. 61-87
s. 4, t. 88-114
s. 5, t. 115-146
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Późniejszy nakład Wn2
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Późniejszy nakład Wn2
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 108

Akcent długi w A i Wf

Akcent krótki w Wn i Wa

Punktowana ósemka na początku taktu opatrzona jest w A wyraźnym akcentem długim. Odpowiedni znak w Wn1 wygląda jak zwykły, krótki akcent, sięga jednak niemal do szesnastki ze względu na niezręczne rozplanowanie poziome nut tworzących rytm punktowany. Prawdopodobnie z tego powodu w Wf zinterpretowano go jako akcent długi. W Wa i Wn2 (→Wn3) użyto niebudzących żadnych wątpliwości akcentów krótkich. Por. t. 100, a także 46-48.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki