Wn3
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Późniejszy nakład Wn2
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 108

Akcent długi w A i Wf

Akcent krótki w Wn i Wa

Punktowana ósemka na początku taktu opatrzona jest w A wyraźnym akcentem długim. Odpowiedni znak w Wn1 wygląda jak zwykły, krótki akcent, sięga jednak niemal do szesnastki ze względu na niezręczne rozplanowanie poziome nut tworzących rytm punktowany. Prawdopodobnie z tego powodu w Wf zinterpretowano go jako akcent długi. W Wa i Wn2 (→Wn3) użyto niebudzących żadnych wątpliwości akcentów krótkich. Por. t. 100, a także 46-48.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.