W całym końcowym fragmencie Mazurka (t. 115-146) w A występują niewątpliwie dwa rodzaje akcentów. Krótkie znaki wpisane są z pewnością w t. 115-116, 118, 120 (drugi), 122 (drugi), 123-124, 126, 134 i 146 (pierwszy); długie – w t. 117, 120 (pierwszy), 121, 122 (pierwszy), 133 i 146 (drugi). Pozostałe akcenty można odczytywać zarówno jako krótkie, jak i długie.
Zdaniem redakcji, w każdym z wątpliwych przypadków można pokusić się o wskazanie bardziej prawdopodobnej wersji akcentu, bazując na ich kształcie i wielkości oraz następujących obserwacjach:
- w t. 115-144 krótkie są akcenty na 3. miarę taktu oraz te spośród akcentów na 2. miarę, które pojawiają się w zakończeniach dwutaktowych fraz, a także akcent w t. 142, będący powtórzeniem akcentu z t. 139;
- wszystkie niewątpliwe akcenty krótkie pisane są nad nutami, a długie – pod; jedynym wyjątkiem jest akcent krótki zapisany pod półnutą des1 w t. 122.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki