mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 179

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent długi w A (→Wn)

! miniat: wycinek, ten akord, tylko dolna 5-linia.          TGTU

Bez znaku w Wf

Krótki akcent w Wa i Ww

zamiast długiego
..

W A znak akcentu jest w tym takcie krótszy niż w analogicznym t. 177, jest jednak bardzo praw­do­podobne, że w obu miejscach należy użyć tego samego znaku. Tak też to odtworzono w Wn, w którym akcenty mają jednakową długość. Ich interpretacja nie jest oczywista, są jednak wy­raź­nie dłuższe od typowych krótkich akcentów, takich jak np. w t. 153. Biorąc to pod uwagę, omawiany znak w obu źródłach odtwarzamy jako akcent długi, który też podajemy w tekście głównym. Brak znaku w Wf to z pewnością przeoczenie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności Wa , Niedokładności Ww

t. 180-182

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

e2, e1, e w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, t. 180 od ósemek, tylko dolna 5-linia.                EZnieU na 2 pięcioliniach (zrobione tylko 180), bez bemoli !!!

es2, es1, es w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU na 2 pięcioliniach (zrobione tylko 180)

es2, es1, es proponowane przez redakcję

EZTU na 2 pięcioliniach
..

W A nie ma bemoli obniżających e na es na przedostatniej ósemce. Znaki dodano w Wn (→Wa,Wf,Ww), co wydaje się słuszne wobec zdeterminowanej już w t. 176 tonacji c-moll. Akordy w omawianych trzech taktach mają jednak przejściowy charakter (oprócz akordu G-dur na początku każdego z nich), toteż ten argument nie pozwala na definitywne wykluczenie dźwięków e. Przeciwko e przemawiają jednak również nuty es w najwyższym głosie, występujące na końcu każdego z tych taktów, a więc w bezpośrednim następstwie omawianych akordów.

W t. 180 nad problematyczną nutą w A jest wpisany mały krzyżyk (×). Wydaje się nieprawdopodobne, by znak ten, mimo że został napisany atramentem, pochodził od Chopina. Jest to przypuszczalnie dopisek kogoś, kto przeglądając rękopis miał wątpliwości, co do brzmienia tej nuty. Czy był to adiustator Wn? Byłoby wówczas dziwne, że oznaczył tylko to jedno miejsce, gdyż w całej Sonacie tego typu wątpliwości pojawia się znacznie więcej (ale patrz uwaga do t. 255). Być może jest to więc znak dopisany przez jednego z późniejszych właścicieli rękopisu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Obce dodatki w rękopisach , Błędy A

t. 180

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Klinik w A (→Wn→Wa,Ww)

! miniat: wycinek, pół taktu, tylko górna 5-linia.         TGTU = klinik

Bez znaku w Wf
..

Brak klinika w Wf to zapewne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 180

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed f2.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 181

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

 w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.             TGTU = widły

Bez znaku w Wn (→Wf,Wa,Ww)
..

Brak widełek  w Wn (→Wf,Wa,Ww) to przypuszczalnie pomyłka lub ułatwienie – znak można było uznać za niekonieczny wobec diminuenda wskazanego określeniem słownym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn