|
d2 w źródłach ! miniat: wycinek, pół taktu, tylko górna 5-linia. Tu bez kliszy |
|
des2 proponowane przez redakcję TGTU = bemol des2 |
Wersja źródeł jest niemal na pewno błędna, za czym zdecydowanie przemawiają:
- względy harmoniczne – trójdźwięk b-moll brzmi naturalniej jako akord wprowadzający do tonacji f-moll w następnym takcie niż jego durowy odpowiednik;
- analogia z następna frazą – w identycznym zwrocie 4 takty dalej (t. 161) użycie akordu mollowego nie ulega wątpliwości;
- linia melodii tematu, z którego wywodzi się omawiana fraza (t. 96-99) – w t. 99 występuje tam b, a nie h, które odpowiadałoby d2 w omawianym miejscu.
W tekście głównym podajemy zatem des2.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Błędy A
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji