|
Łuk od c do f1 w A, odczyt dosłowny ! miniat: wycinek. EZnieU2
|
|
|
Łuk od As do es1 w Wn (→Wf,Ww) EZnieU |
|
|
Łuk od as to es1 w Wa EZnieU1 |
|
|
Łuk od As do d1 proponowany przez redakcję EZTU |
Intuicyjnie oczywiste łukowanie partii l.r. nie zostało jednak w ten sposób zapisane w A – łuki ani nie zaczynają się od pierwszych, najniższych nut pasaży, ani nie dochodzą do ostatnich, na początku następnego taktu. Zdaniem redakcji, jest to wynik niedokładności Chopina, który w wielu miejscach Sonaty zdawał się nie przykładać większej wagi do łukowania – por. uwagi do cz. I, t. 17-20 i 101. W szczególności:
- Rozpoczęcie łuku w t. 9 od 3. ósemki taktu i podział łuku w t. 10 wynikają ze zmiany kierunku laseczek i wiązań – por. łuki w zbliżonych sytuacjach w t. 11-13.
- Zakończenie łuku w t. 9 na f1 można wytłumaczyć zbliżeniem partii obu rąk na tej nucie – poprowadzenie łuku dalej wymagałoby precyzyjnego rysowania między pięcioliniami, co Chopin przypuszczalnie uznał za niepotrzebne.
- Końcówkę łuku w t. 10 można uznać za miarodajną, jednak przykłady innych, skróconych bez wyraźnego powodu łuków – por. t. 13 i 15 – skłaniają nas do uznania i tego łuku za zbyt krótki.
W tekście głównym proponujemy zatem łuki obejmujące całe pasaże wraz z wieńczącymi je czteronutowymi motywami wprowadzającymi – już na początku następnego taktu – charakterystyczną nutę nowego akordu (d1 i es1). Łuki Wn (→Wf,Ww), różniące się od proponowanych przez nas tylko wcześniejszym o ósemkę zakończeniem, można w świetle powyższej analizy uważać za dopuszczalne warianty. Wersja Wa jest zupełnie dowolna, być może wskutek niestaranności sztycharza.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Niedokładności Wa
notacja: Łuki
