Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 5, t. 82-103
s. 1, t. 1-22
s. 2, t. 23-42
s. 3, t. 43-62
s. 4, t. 63-81
s. 5, t. 82-103
s. 6, t. 104-124
s. 7, t. 125-142
s. 8, t. 143-162
s. 9, t. 163-183
s. 10, t. 184-206
s. 11, t. 207-227
s. 12, t. 228-248
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 101

Bez łuku w źródłach

! miniat: wycinek, 2.połowa taktu, obie 5-linie.              EZnieU = ósemki w 2.połowie taktu + łuk f-f1.

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU

W tekście głównym dodajemy łuk na wzór analogicznego t. 103. Chopin, zwłaszcza we wczesnym okresie twórczości, często starał się pisać łuki od strony główek nutowych, nawet w wielogłosowej fakturze (por. np. dotyczące ósemek pr.r. łuki A w t. 97-98 i 100). Zdarzało się przy tym, że pomijał łuki, które ze względu na układ graficzny były zbyt kłopotliwe do wpisania, jak w omawianej sytuacji czy w t. 99.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia:

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wn1, Wf1, Ww1, Wa1, Wa2