W całej 1. części Sonaty tego typu czteroósemkowe figury pojawiają się w partii l.r. wielokrotnie, oprócz omawianych taktów jeszcze w t. 23, 25, 27-28, 31-33, 37, 39, 159-169 i 203. Wszędzie łuki pisane są niestarannie, zaczynając się często od 2. lub nawet 3. ósemki grupy (np. 2. łuk w t. 23). Tego, że we wszystkich przypadkach Chopin miał na myśli łuki półtaktowe, dowodzą:
- Podobna budowa i kontekst tych figur, pełniących funkcję tła harmonicznego, co wyklucza ewentualne różnicowanie ich wykonania (rozpoczynanie łuków od 2. ósemki mogłoby zresztą wpłynąć tylko na frazowanie tych motywów, gdyż artykulację legato między pierwszymi dwiema ósemkami zapewnia przedłużenie pierwszej do wartości półnuty).
- Niewątpliwa notacja od 1. ósemki kilku łuków tej grupy, np. 2. w t. 17, 1. w t. 19, 27 i 28.
Podobne rozumowanie pozwala uznać także niektóre inne łuki za rozpoczynające się intencjonalnie od 1. nuty, np. w t. 21-22, 171 czy 187-188.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn
notacja: Łuki