Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 1, t. 1-24
s. 1, t. 1-24
s. 2, t. 25-48
s. 3, t. 49-80
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ww - Wydanie włoskie
Ww1 - Pierwsze wydanie włoskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 2-4

Łuki do b w A

! miniat: wycinek t. 2, tylko górna 5-linia.           TGTU = łuk pr.r. w t. 2 i 4

Łuki do c1 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

2 krótsze łuki (t. 2 i 4)

Skrócenie łuków pr.r. w t. 2 i 4 to dowolność sztycharza Wn (→Wf,Wa,Ww), który ujednolicił łukowanie motywów lewej i prawej ręki, co skądinąd wydaje się uzasadnione. Notacja A jest tu jednak wyjątkowo precyzyjna i konsekwentna, toteż zachowujemy ją w tekście głównym, mimo że w tym kontekście oba zapisy oznaczają naszym zdaniem jednakowe wykonanie.
Patrz też t. 11.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wn1, Wf1, Wa1, Wa2, Ww1