t. 24

 i  w A

! miniat: wycinek, 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia.         EZTU

 i akcent w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU

 i  w Ww

 EZnieU2

Znak  wygląda w A jak akcent (krótki), jednak umieszczony jest pomiędzy nutami, co wyklucza taką interpretację. Biorąc pod uwagę  wpisane po tym znaku, można przyjąć, że mamy do czynienia z krótkimi widełkami diminuendo, co podajemy w tekście głównym. Interpretacja przyjęta w Wn (→Wf,Wa) dopasowuje ten takt do poprzednich dwóch, w których podobnie wyglądający znak występował na 3. mierze taktu i mógł być odczytywany jako akcent. Przenosząc znak na 3. miarę, sztycharz (adiustator?) Wn musiał go zmieścić – wyraźnie wbrew A – razem z , co wypadło dość niezręcznie i zostało zmienione, choć nie zawsze w sposób znaczący, we wszystkich pozostałych wydaniach. W ramach tych zmian w Ww omawiany znak przesunięto przed 3. miarę, w sposób bliski notacji A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki, Określenia słowne

Powrót do adnotacji