Na przejściu t. 180-181, 182-183 i analog., oprócz czterech potrzebnych łuków przetrzymujących, Wf ma jeszcze piąty, na wysokości b. Jest to rutynowa adiustacja (przeoczenia łuków w podobnych kontekstach nie należą do rzadkości), w tym wypadku jednak z pewnością błędna – w t. 180 i 184 nie ma nuty b, którą ten łuk mógłby przetrzymać, a w t. 182-183 i 186-187 przetrzymanie b pozbawia motyw jego ostatniej nuty. W Wa łuki te odtworzono niedokładnie – pominięto łuk w t. 184-185, a temu w t. 180-181 nadano postać łuku motywicznego c1-b.
Co ciekawe, w t. 182-183 taki nadmiarowy łuk znajduje się także w A (→Wn), wpisany najwidoczniej przez pomyłkę.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wa, Błędy A, Adiustacje Wf