Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 5, t. 76-90
s. 1, t. 1-20
s. 2, t. 21-42
s. 3, t. 43-60
s. 4, t. 61-75
s. 5, t. 76-90
s. 6, t. 91-105
s. 7, t. 106-126
s. 8, t. 127-147
s. 9, t. 148-163
s. 10, t. 164-178
s. 11, t. 179-198
s. 12, t. 199-224
s. 13, t. 225-240
s. 14, t. 241-255
s. 15, t. 256-271
s. 16, t. 272-293
s. 17, t. 294-315
s. 18, t. 316-332
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 77-81

Przednutki nieprzekreślone w A

! miniat: wycinek t. 77, 2. połowa, tylko górna 5-linia.       Tu bez kliszy 

Przednutki przekreślone w Wf (→Wa) i Wn

TGTU = przekreślenia przednutek 77 i 81

Przekreślenie przednutek w t. 77 i 81 to niemal na pewno niedokładność popełniona przez Fontanę w [KF] – przekreślanie przednutek było manierą Fontany jako kopisty, co można stwierdzić w tych utworach, w których zachował się i autograf, i jego kopia, np. w Preludiach op. 28. Mimo to w tekście głównym podajemy przednutki przekreślone, gdyż w tej formie Chopin zapisał je w pozostałych 4 analogicznych miejscach – t. 164, 168, 234 i 238. W ogóle Chopin w oczywistych sytuacjach często nie zwracał uwagi na dokładny zapis przednutek, notując rzekomo długie przednutki w miejscach, w których kontekst – tak jak tu – determinuje użycie krótkich przednutek.
Niedokładny zapis trafnie zadiustowano także w Wn.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Notacja przednutek, Przednutki nieprzekreślone

notacja: Ozdobniki

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wf1, Wf2, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wa1, Wa2