Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 9, t. 148-163
s. 1, t. 1-20
s. 2, t. 21-42
s. 3, t. 43-60
s. 4, t. 61-75
s. 5, t. 76-90
s. 6, t. 91-105
s. 7, t. 106-126
s. 8, t. 127-147
s. 9, t. 148-163
s. 10, t. 164-178
s. 11, t. 179-198
s. 12, t. 199-224
s. 13, t. 225-240
s. 14, t. 241-255
s. 15, t. 256-271
s. 16, t. 272-293
s. 17, t. 294-315
s. 18, t. 316-332
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 148

des2(3) w A (→Wn) i Wf

! miniat: wycinek 3 triole, tylko górna 5-linia.             TGTU = Tu bez kliszy 

d2(3) w Wa

EZnieU = 2 kaso

Adiustator Wa wziął za dobrą monetę  podwyż­szający des1 na d1 w poprzednim takcie (doda­ny w Wf a powtórzony przez Wa) i dodał jesz­cze kasowniki podwyższające des2(3) na d2(3). Przy założeniu poprawności d1 jest to oczywiście słu­szna decyzja – w całym pasażu musi konse­kwen­tnie występować albo d, albo des. Stanowi to zresztą jeden z argumentów przeciw auten­tycz­ności i w ogóle poprawności tego d1 – ktokolwiek (Chopin lub adiustator) dodał w t. 147, sądząc, że zmienia tekst, dodałby także w omawianym takcie, przynajmniej na wysokości d2. Znak tylko w t. 147 ma natomiast sens, gdy jest znakiem ostrzegawczym, co wskazuje na opisaną w uwa­dze do tamtego taktu pomyłkę adiustatora.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa

notacja: Wysokość

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, Wf1, Wf2, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wa1, Wa2