|
|
3 ! miniat: wycinek, t. 110 + t. 112 do 1. ćwierćnuty 113, ale w każdym tylko tyle, żeby się widły zmieściły – w Wf bez ćwierćnut na 1, w Wn bez 113; tylko górna 5-linia. EZnieU |
|
|
2 EZnieU1 tylko 110 i 114 |
|
|
3 EZnieU1 wszystkie 3 |
|
|
EZnieU2 |
|
|
3 akcenty długie proponowane przez redakcję EZTU |
Widoczne w A znaki 
w t. 110, 112 i 114 uważamy za akcenty długie, mimo że są dłuższe niż typowe akcenty. Znaki Wn są niedokładne, co w tym wypadku wyraźnie zmienia ich znaczenie (niedokładności tej nie powtórzono zresztą w Wn2 przy korygowaniu przeoczenia Wn1 w t. 112 – dodane w Wn2 mają postać zgodną z zapisem A). Także w Wf (→Wa) znaki są dłuższe od tych, które widać w A, ale ich znaczenie jest zbliżone, co sugeruje, że mogą być autentyczne, jeśli np. Chopin dopisywał je w [KF] lub korekcie Wf1 niezależnie od znaków dopisanych w A.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Błędy Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki