Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 68-69

3 akcenty długie w A (→Wn)

! miniat: wycinek, od c1 do as, tylko pr.r.             jak TGTU = 3 długie, ale bez nawiasów

Krótki akcent w Wf (→Wa1)

krótki pod półnutą c1

3 krótkie akcenty w Wa2

zamiast długich

1 lub 3 akcenty proponowane przez redakcję

TGTU = 3 akcenty z nawiasem

Wersja z jednym akcentem jest niemal na pewno autentyczna – brak dalszych znaków nie może być przeoczeniem, skoro taka sama różnica występuje w analogicznych frazach w t. 155-156 i 235-236. Nie jest natomiast pewne, która wersja jest późniejsza – Chopin mógł dopisać w A 2. i 3. akcent w każdej frazie już po sporządzeniu [KF] lub usuwać je w kopii czy korekcie Wf1. Możliwe też, że wszystkie akcenty były dodawane przez Chopina w formie uzupełnień – zarówno w A, jak i w [KF] lub Wf. W pierwszym przypadku późniejsza – ostateczna – byłaby wersja A, w drugim Wf, a w trzecim obie należałoby traktować jako równorzędne. W tej sytuacji w tekście głównym przyjmujemy rozwiązanie wariantowe.
Jeśli chodzi o różnice długości akcentów, to jedynym wiarygodnym źródłem jest A, w którym akcenty są niewątpliwie długie. Wersje z krótkimi akcentami to następstwo nierozróżniania dwóch rodzajów Chopinowskich akcentów przez sztycharzy.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Autentyczne korekty Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.