Na przejściu t. 182-183 Chopin wpisał w A 5 łuków przetrzymujących (łuki takie mają w autografach Chopina charakterystyczną postać – są pisane na ogół grubszą kreską, krótkie i umieszczone bezpośrednio przed przetrzymaną nutą). Znaczenie najwyższego z nich, dochodzącego do b, budzi wątpliwości – łuk przetrzymujący pozbawiłby ten charakterystyczny motyw ostatniej nuty, a próba zinterpretowania go jako łuku motywicznego prowadzi do nikąd, gdyż lewy koniec łuku nie wskazuje żadnej nuty, którą można by uznać za początek motywu. Najprawdopodobniej więc Chopin postawił ten łuk niejako "z rozpędu", mechanicznie opatrując łukami kolejne nuty akordu na początku t. 183. W Wn łuk odtworzono jako przetrzymujący, umieszczając jego początek obok przedostatniej ósemki t. 182. Łuk A w transkrypcji graficznej odtwarzamy w sposób dosłowny, a w merytorycznej jako łuk przetrzymujący, tak jak to zrobiono w Wn.
W Wf powtórzono (w sposób dosłowny) pisownię A, a ponadto podobne łuki, dochodzące do najwyższej nuty akordu na początku taktu, dodano w pozostałych analogicznych sytuacjach w t. 180-181, 184-185 i 186-187. Jest to rutynowa adiustacja (przeoczenia łuków w podobnych kontekstach nie należą do rzadkości), w tym wypadku niewątpliwie błędna – sytuację w t. 182-183 i 186-187 omówiliśmy wyżej, a w t. 180 i 184 nawet nie ma nuty b, którą ten łuk mógłby przetrzymać. Tego rodzaju adiustacje spotykamy także w innych kompozycjach Chopina, np. w Mazurku H op. 41 nr 2, t. 4-5 i analog., patrz też Walc As op. 42, t. 141-142. W Wa łuki te odtworzono niedokładnie – pominięto łuk w t. 184-185, a temu w t. 180-181 nadano postać łuku motywicznego c1-b.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wa, Błędy A, Adiustacje Wf
Powrót do adnotacji