|
! miniat: ten takt, tylko górna 5-linia, wycinek. TGTU = sempre forte |
|
EZnieU bez sempre |
|
sempre EZnieU |
Jest to druga – po stretto w przygotowującym ten temat pochodzie półnutowych akordów (t. 290) – z kilkunastu różnic pomiędzy oznaczeniami wykonawczymi A i Wf. Większość z nich to sytuacje, w których notacja A jest bardziej szczegółowa, są jednak i takie, które wskazują na odmienną koncepcję wykonania tego tematu:
- W wersji Wf (→Wa1) temat zachowuje w zasadzie charakter z pierwszego wystąpienia (t. 127-142) – żywy, ale równomierny, marszowy rytm, długie frazy, bez szczególnie wyrazistej akcentacji. O zwiększonym ładunku energii świadczy tylko dynamika – nie
, lecz 
. - W wersji A wzmożenie dynamiki oznaczone jest od początku bardziej sugestywnie (sempre forte), a w 2. ośmiotakcie następuje dalsze spotęgowanie brzmienia (cresc. w t. 302-309), aż do
w t. 110. Pojawiają się też zmiany tempa – maszerujący ruszają szybciej (t. 294) i z radosną niecierpliwością jeszcze przyspieszają (t. 306-309). Frazy są wyraźniej artykułowane poprzez krótsze łuki (t. 294, 296 i 304) i akcentowane synkopy (5 dodatkowych akcentów w t. 296, 299, 301 i 304).
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Poprawki A
notacja: Określenia słowne
Powrót do adnotacji