Wa2
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 144-146

4 akcenty długie w A (→Wn)

! miniat: wycinek jw.               4 długie akcenty 144 i 146 (2 TGTU, 2 do zrobienia)

2 akcenty długie w Wf

TGTU tylko te w połowie taktów

Akcent długi w t. 144 w Wa1

TGTU tylko ten w połowie 244

3 krótkie i długi akcent w Wa2

TGTU oprócz drugiego 146, który krótki

2 krótkie i 2 długie akcen­ty propono­wane przez redakcję

Wśród akcentów w t. 144, 146, 148 i 150 widzimy w A zarówno krótkie, jak i długie – wszystkie 4 znaki w t. 144-146 są długie, a 3 znaki w t. 148-150 krótkie (w połowie t. 150 nie ma akcentu). Taki podział wydaje się z muzycznego punktu widzenia niezrozumiały – nie widać powodu, dla którego wykonanie ćwierćnutowych akordów na początku t. 144 i 146 miałoby się różnić od podobnych akordów w t. 148 i 150 i analogicznie jeśli chodzi o dłużej zatrzymywane akordy w połowie tych taktów. Wątpliwości wzmaga porównanie z analogicznymi t. 224-230 i 311-315, w których (z wyjątkiem t. 226) akcenty są konsekwentnie zróżnicowane zgodnie z tym, czego można by oczekiwać – akordy ćwierćnutowe (na początku taktów) opatrzone są krótkimi akcentami, a "półnutowe" (w drugich połowach taktów) – akcentami długimi.
Drugie zagadnienie dotyczy braku części ak­cen­tów w Wf – w t. 144-150 nie ma znaków na po­czątku taktów, a w t. 224-230 akcentów nie ma w ogóle. Dopiero za ostatnim razem, w t. 311-315 Wf ma wszystkie znaki zapisane w A, z zachowaniem zróżnicowania ich długości. Regularne występowanie tych braków sugeruje, że akcenty, których nie ma w Wf, Chopin dopi­sał w A po sporządzeniu [KF], służącej temu wydaniu za podkład. Oznacza to, że w trakcie pisania A Chopin opatrzył akcentami tylko pa­sa­że następujące po pełnych energii frag­men­tach w t. 109-142 i 276-309, z zachowa­niem gradacji wyrażonej liczbą akcentów (po jednym na takt za pierwszym razem, po dwa za dru­gim), zbieżnej z gradacją dynamiczną marszo­wych odcinków w t. 127-142 () i 294-309 (sempre forte i cresc.). Ostatecznie jednak, przeglądając całość rękopisu, uzupełnił akcen­ta­cję także pozostałych pasaży. Za widoczne niekonsekwencje w użyciu krótkich i długich akcentów odpowiadałby zatem proces stop­niowego kształtowania się obrazu graficz­nego tych fragmentów:

  • W t. 144-150, widząc już wpisane akcenty w drugich połowach taktów, dopisał na po­czątku taktów takie same znaki, co można uznać za wyjaśnienie braku zróżnicowania znaków w obrębie poszczególnych taktów. Jeśli zaś chodzi różnicę długości akcentów pomiędzy t. 144-146 a 148-150, to można ją wiązać z podziałem na strony A – wszy­s­tkie akcenty długie są wpisane na jednej stronie A (t. 146 jest ostatni), a krótkie na następnej. W pierwszym etapie pisania A (przed późniejszymi uzupełnieniami) Chopin wpisał więc dwa akcenty długie w połowie t. 144 i 146 oraz na nowej stronie jeden krótszy znak w t. 148 (w miejscu, gdzie dokonywał poprawek tekstu wysoko­ścio­wego – patrz uwaga w tym takcie). Istniały zatem powody, by ten ostatni znak został zapisany niedokładnie.
  • W t. 224-230 Chopin dopisał wszystkie 8 akcentów, w zasadzie zachowując już logiczne zróżnicowanie na krótkie i długie znaki. Nawet t. 226, w którym oba znaki mają na pozór mniej więcej jednakową dłu­gość, przy dokładniejszej analizie okazuje się być zgodny ze schematem pozostałych taktów. Za miarodajne należy bowiem uznać górne ramiona obu akcentów, pisane jako pierwsze – znak na początku taktu staje się przy takim spojrzeniu krótki (jak niebudzący wątpliwości akcent w t. 248), krótszy od znaku w połowie taktu.

W omawianych taktach w Wn powtórzono no­tację A (długość akcentów Wn nie jest oczy­wista, gdyż różnią się one niewiele od krót­kich znaków – por. np. długie znaki w t. 126 i krótki w t. 127). W Wa1 powtórzono za Wf tylko akcent długi w t. 144, a Wa2 dodano trzy pozostałe – jako krótkie – na podstawie porównania z Wn1.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Błędy Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.