Przed ostatnim akordem pr.r. w Wf nie ma żadnych znaków chromatycznych, co daje cis2-e(s)2-f2-as2. Jest to wyraźny błąd, gdyż użycie w tym miejscu typowego akordu dominanty septymowej w B-dur nie ulega wątpliwości. Oba potrzebne kasowniki przed skrajnymi nutami (c2 i a2) dodano w Wn, natomiast w Wa tylko dolny.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość