|
Ćwierćnuta i półnuta w Wp ! miniat: wycinek komb. Wp1, tylko dolna 5-linia, t. 92 i 116 (źródłowe). EZnieU1 = ćwierćnuta z pauzą + wariant l.r. |
|
Półnuta w Wn wycinek komb Wn1. EZTU |
|
Ćwierćnuta, alternatywna propozycja redakcji ! miniat: Corel = 2 x t. 92 w wersji EZnieU. EZnieU |
Wp ma ćwierćnutę z pauzą w t. 92, a półnutę w t. 92/116. Jedna z wersji jest zapewne pomyłkowa, ale stwierdzenie która wydaje się niemożliwe, gdyż obie są muzycznie uzasadnione:
- ćwierćnuta, zgodna z wersją t. 90, tworzy zakończenie pasażu ósemek, traktowanego jako pewien samodzielny gest pianistyczny, niezależny od wartości rytmicznych pr.r. i sposobu kontynuacji na 3. mierze taktu;
- półnuta w naturalny sposób dopełnia akord pr.r., a skrócenie wartości tej nuty w t. 90 należy wiązać z przeniesieniem ręki potrzebnym do zagrania Cis na 3. mierze taktu.
W obu przypadkach nietrudno też podać prawdopodobny mechanizm pomyłki – stawiając ćwierćnutę, sztycharz mógł się zasugerować rytmem l.r. w t. 90, stawiając półnutę, mógł powtórzyć widziany wyżej rytm pr.r.
Za wskazówkę można uznać różnicę palcowania w t. 89 i jego powtórzeniu – poprawna wersja występuje za drugim razem, co może świadczyć o osłabieniu koncentracji za pierwszym razem i przemawia za półnutą. W tekście głównym podajemy zatem półnutę z t. 92/116 (jest to wersja Wn), uważając ćwierćnutę za równorzędny wariant.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn, Błędy Wp
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji