|
Pedalizacja w t. 17-23 w źródłach EZnieU do zrobienia – jak w t. 9-15 |
|
|
Bez oznaczeń w tekście głównym |
Pedalizacja Walca na ogół dobrze wpisuje się w ogólną charakterystykę pedalizacji Chopinowskiej, ze szczególnym uwzględnieniem Walców. Pedały, najczęściej jednotaktowe, z reguły służą zatrzymaniu podstaw basowych uderzanych staccato na początku taktu. W kilku miejscach, gdy harmonia na to pozwala, pedał zatrzymywany jest przez 2 takty, a w wirtuozowskich fragmentach wstępu i zakończenia także dłużej. Zastrzeżenia może jednak budzić powtarzanie szczegółowych oznaczeń w odcinkach, które bez zmian lub z nieznacznymi modyfikacjami pojawiają się kilkakrotnie w przebiegu Walca.
Przegląd zachowanych autografów Chopinowskich walców, z wyłączeniem tych, które były przez kompozytora przygotowane jako podkłady do pierwszych wydań, a także szkiców i autografów o roboczym charakterze, pokazuje, że Chopin najczęściej w ogóle nie oznaczał w nich pedalizacji. Oznaczeń nie ma bowiem w 11 z 17 autografów:
- najwcześniejszy autograf (AI) Walca Es op. 18 (Yale University Library, New Haven),
- wcześniejszy z dwóch zachowanych autografów (A1) Walca Ges WN42 (Château de Thoiry),
- dwa autografy (AII i AIII) Walca Des op. 64 nr 1,
- autograf wcześniejszej wersji Walca cis op. 64 nr 2,
- najpóźniejszy autograf (A3) Walca As WN 47 (Bibliothèque Nationale de France, Paryż),
- 5 autografów Walca f WN 55
W dwóch autografach znajdują się nieliczne wskazówki, wpisywane albo na początku fraz jako wzór dla dalszych, podobnych sytuacji, albo w miejscach, gdzie użycie pedału jest istotne, a mogło nie być dla czytającego oczywiste. Są to:
- późniejszy z zachowanych autografów (A2) Walca Ges WN42 (Yale University Library, New Haven) – oznaczenia w t. 1-5 i na początku części środkowej, t. 25-26 (7 z 46 taktów niewątpliwie wymagających użycia pedału),
- kolejny autograf (AII) Walca Es op. 18 (Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa) – na prawie 200 zapisanych taktów pedalizacja oznaczona jest tylko w 4 początkowych taktach tematu (t. 5-8),
W dwóch wcześniejszych autografach Walca As WN 47 (A1 i A2) oznaczeń jest proporcjonalnie więcej, np. w A1 (zaginionym, znanym z fotografii) występują one w 22 taktach z zapisanych 48.
Na tym tle wyróżniają się 2 autografy zawierające bardzo szczegółowe, mimo że w większości schematyczne oznaczenia:
- autograf AI Walca As op. 34 nr 1, wpisany do albumu hrabianek de Thun_Hohenstein (zaginiony, znany z fotokopii); autograf ten w ogóle zawiera znaczną liczbę wskazówek wykonawczych – więcej niż wersja opublikowana – musi więc być uznany za wyjątkowy,
- najwcześniejszy autograf (AI) Walca Des op. 64 nr 1 (Universitätsbibliothek, Bonn).
Zdaniem redakcji, racjonalne wydaje się założenie, że jeśli chodzi o gęstość oznaczeń pedalizacji, [A] Walca e zbliżał się do tworzących 3. grupę w powyższym zestawieniu autografów Walca As WN 47 (podobnie prezentują się pod tym względem także znane tylko z wydań Walce F op. 34 nr 1 oraz As op. 42). Mając to na uwadze, w tekście głównym pomijamy oznaczenia tam, gdzie występowały one w analogicznych frazach już wcześniej. Na tej stronie dotyczy to t. 17-23, a dalej jeszcze t. 41-47, 49-55 i 113-123 (powtórzenia t. 9-15) oraz t. 65-71 i 73-87 (powtórzenia t. 57-64).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wp
notacja: Pedalizacja