op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 30 nr 2, Mazurek h-moll
W Wf ostatnia nuta pr.r. ma wartość ćwierćnuty, przez co takt liczy 7 ósemek. Błąd zapewne popełnił już Chopin w [A], gdyż w KF nuta ta najprawdopodobniej również miała początkowo taką wartość, poprawiono ją jednak na ósemkę (na poprawkę wskazuje nieprawidłowy zapis chorągiewki ósemkowej z lewej, a nie z prawej strony laseczki). Czy korekta ta została zrobiona przez Chopina, trudno stwierdzić – wyraźny błąd rytmiczny mógł zauważyć i skorygować także Fontana. W ten sposób zadiustowano to miejsce także w Wa.
Możliwość, że poprawka w KF nie pochodzi od Chopina, każe zastanowić się nad alternatywnym sposobem zlikwidowania błędu Wf – być może należałoby skrócić 3. nutę taktu, h: . Za takim rozwiązaniem przemawiają nuty wprowadzające nowe frazy we wszystkich innych tego rodzaju sytuacjach – zarówno w przedtakcie, jak i w t. 16, 24, 32, 48 i 56 są to zawsze ćwierćnuty. Z drugiej strony, sposób w jaki partia l.r. jest w Wf podpisana pod pr.r., jednoznacznie wskazuje na rytm widoczny w KF i przyjęty w tekście głównym.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Błędy rytmiczne, Autentyczne korekty KF
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji