Wn
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Drugi nakład Wn2
Wn4 - Trzeci nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Późniejszy nakład Wa1
porównaj
  t. 48-50

A, łuk od t. 48 do końca t. 50

Wn, łuk od t. 48 do początku t. 51

Wf, łuk w t. 50

Wa, łuk od t. 49

Końcowy fragment łuku A zapisany jest z rozmachem, tak iż łuk przechodzi do t. 51. Kształt znaku zdecydowanie przemawia jednak za zakończeniem łuku w t. 50. Wersję Wn trzeba w tej sytuacji uznać za błędną.
Łuki Wf i Wa przypuszczalnie odzwierciedlają pierwotną notację Chopina: łuk Wa niemal dokładnie odpowiada zakresowi tej części łuku A, która zapisana jest grubszą kreską (od 2. ćwierćnuty t. 49). Możliwe więc, że Chopin tę właśnie część napisał najpierw, a potem uzupełnił początkowy fragment łuku. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 45-46

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Przeciągnięty koniec łuku, Błędy Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.