Źródła różnią się wartościami rytmicznymi poszczególnych składników akordu, co prawdopodobnie wynika z niejasnej lub niezrozumiałej dla sztycharzy notacji rękopisów. A można odczytać na 2 sposoby: nie jest pewne, czy 3 dolne nuty akordu mają być półnutami, czy całymi nutami. Ta druga pisownia jest rytmicznie ścisła, jednak zapis ostatniej ósemki z laseczką w dół sugeruje, że Chopin końcówkę taktu rozumiał już jednogłosowo. Uwzględniając fakt, że Chopinowi zdarzało się zapisywać składniki akordu bez laseczki (w przypadku ćwierćnut nie prowadzi to do nieporozumień), widzimy, że notację A można też rozumieć tak, jak odczytano ją w Wn. Przy zastosowaniu autentycznej pedalizacji jest ona brzmieniowo równoważna pisowni z całymi nutami, a w praktyce nawet bliższa realnemu wykonaniu (nuty c1 nie można zatrzymać dłużej niż półnutę, bo jest uderzana w l.r.).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Różne wartości składników akordu
notacja: Rytm