mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy rytmiczne

t. 38

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

Rytm A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: cały takt, tylko dolna 5-linia, ścieśniony.   Tu rytm jak w t. 34, ale: wiązanie w 2. połowie taktu w dół; łuk górą, akcent na 5-linii (jak miniatura w corelu) + laska w górę przy półnucie i w dół przy as oraz wiązanie ósemkowe pod c i as

A, możliwa interpretacja

!!!   jak miniatura w corelu (z łukiem i akcentem)

Wf (→Wa3)

!!!    TGTU

Wn z przesuniętym akcentem

!!!     jak TGTU, ale akcent nad półnutą c.

Wa4 z dwoma akcentami

!!!    nad c i as (TGTU + nad c)
..

Rytm A, odczytany dosłownie jest niejasny. Podpisanie nut l.r. pod partią pr.r. sugeruje, że Chopin miał na tu na myśli wersję analogiczną do wersji t. 34. Do tekstu głównego przyjmujemy wersję Wf (→Wa3), gdyż jest to najpóźniejsze źródło autentyczne, a notacja jest w nim bezbłędna i jednoznaczna. Podane warianty uwzględniają też odmienne umiejscowienie i liczbę akcentów w Wn i Wa4, najprawdopodobniej lub z pewnością nieautentyczne.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 40

Utwór: op. 43, Tarantela

..

W A i KF3 przy ces1 nie ma kropki przedłużającej (niedokładność).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Błędy rytmiczne , Błędy A

t. 41-43

Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur

Rytm w A, interpretacja

Wf (→Wn,Wa)

!!!    TGTU
..

W t. 41 i 43 A ma pierwotną wersję rytmu, skorygowaną przez Chopina w Wf (→Wn,Wa). W t. 41 zapis A jest ponadto błędny, gdyż przy ćwierćnucie na 2. ósemce taktu brakuje kropek przedłużających jej wartość.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Pisownia A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek, 2 pierwsze triole 45, tylko dolna 5-linia.           EZTU 4 miejsca

Pisownia Wf1 (→Wf2)

EZnieU
..

W tekście głównym umieszczamy trzydziestodwójkę pod/nad ostatnią nutą trioli szesnastkowej w każdym z 4 miejsc, w których taka kombinacja występuje, zgodnie z zapisem A (→Wn→Wa,WfSB). W Wf1 (→Wf2) trzydziestodwójka w tych figurach umieszczona jest po ostatniej szesnastce trioli. Jest to z pewnością dowolna adiustacja sztycharza tego wydania, który nie wiedział jeszcze, że Chopin stosuje tę barokowo-klasyczną konwencję, w XIX w. stopniowo wypieraną przez zapis zgodny ze ściśle wyliczonymi nominalnymi wartościami rytmicznymi nut.
Konwencję tę stosował Chopin w całej swojej twórczości – patrz poświęcony temu rozdział w: Jan Ekier Wstęp do Wydania Narodowego, Zagadnienia edytorskie, s. 174.

We wszystkich miejscach (a także w t. 44) ApI notuje rytm punktowany w dwukrotnie większych wartościach rytmicznych, jako . Jest to oczywista pomyłka.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf

t. 45

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Nuta es1 na 3. ćwierćnucie taktu ma w A i wszystkich
wydaniach błędną wartość ćwierćnuty z 2 kropkami. W ApI nuta ma poprawną wartość rytmiczną.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa