|
Rytm A, odczyt dosłowny !!! miniat: cały takt, tylko dolna 5-linia, ścieśniony. Tu rytm jak w t. 34, ale: wiązanie w 2. połowie taktu w dół; łuk górą, akcent na 5-linii (jak miniatura w corelu) + laska w górę przy półnucie i w dół przy as oraz wiązanie ósemkowe pod c i as |
|
|
A, możliwa interpretacja !!! jak miniatura w corelu (z łukiem i akcentem) |
|
|
!!! TGTU |
|
|
Wn z przesuniętym akcentem !!! jak TGTU, ale akcent nad półnutą c. |
|
|
Wa4 z dwoma akcentami !!! nad c i as (TGTU + nad c) |
Zapis 1. połowy tego taktu w A jest niejasny: błędny lub przynajmniej nielogiczny. Zdaniem redakcji, jest to wynik nanoszenia poprawek, które albo pozostały niedokończone, albo wynikały z pomyłkowej interpretacji istniejącego zapisu. Umiejscowienie nut względem partii pr.r. odpowiada zapewne pierwszej fazie zapisu, która mogła wyglądać tak: 
.
Jest to więc bezbłędnie zapisana wersja niemal identyczna z t. 34. Wartość ćwierćnuty dla as potwierdzona jest dodatkowo wyraźnym akcentem długim pod tą nutą. Dopisując następnie wiązanie ósemkowe pod nutami c i as, a także nową laseczkę dla półnuty, Chopin mógł chcieć:
- skorygować ten rytm, przypuszczalnie na taki, jaki ma Wf (→Wn,Wa). Poprawka byłaby jednak zrobiona niedokładnie (niedokończona?), gdyż pierwsza nuta pozostała przednutką i nic nie sugeruje, by uważać ją za zwykłą ósemkę, a ponadto as zachowało laseczkę ćwierćnutową, nie mającą sensu, gdyby nuta ta miała trwać tylko ósemkę;
- omyłkowo zmienić pisownię, sądząc, że jest to t. 39. Można sobie wyobrazić, że niedługo po napisaniu t. 39, Chopin, skupiony już na notacji następnych taktów, rzuca okiem na t. 38 i uznaje go za niedokończony t. 39. Tego rodzaju pomyłka byłaby jeszcze prawdopodobniejsza, gdyby zapis t. 38 rzeczywiście był początkowo niedokończony, np.:
.
Redakcja daje nieco większe prawdopodobieństwo drugiej możliwości, w myśl której zamierzoną przez Chopina w A wersją tego taktu jest podana na początku wersja t. 34.
Pewne wątpliwości budzi także wersja Wf (→Wn,Wa). Brak wyraźnych śladów korekty sugeruje, że sztycharz od razu odtworzył takt w tej postaci, dość znacznie odbiegającej od zapisu A. Nasuwa się przypuszczenie, że graficzne podobieństwo tego i następnego taktu mogło spowodować omyłkowe wydrukowanie w t. 38 wersji t. 39, zwłaszcza że t. 38 występuje w Wf na początku linii tekstu, tak jak t. 39 w A. W tej sytuacji także wersja wydań nie daje gwarancji zgodności z intencją Chopina.
Do tekstu głównego przyjmujemy wersję Wf, gdyż jest to najpóźniejsze źródło autentyczne, a jego wersja jest bezbłędna i jednoznaczna. Podane warianty uwzględniają też odmienne umiejscowienie akcentu w Wn (niemal na pewno nieautentyczne) i z pewnością dowolną kompilację akcentów Wf i Wn, wprowadzoną w Wa4.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Błędy Wf, Błędy rytmiczne, Błędy A, Autentyczne korekty Wf
notacja: Rytm