Zagadnienia : Błędy A

t. 354

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

We wszystkich źródłach basowe f ma błędną wartość rytmiczną – półnutę w ApI, półnutę z kropką w A (→WnWf,Wa). Błąd mógł powstać wskutek skopiowania zapisu partii 2. fagotu, w której nuta ta brzmi od początku taktu i ma właśnie taką wartość – półnutę w ApI, półnutę z kropką w Wnork (→Wfork). W tekście głównym podajemy poprawną wartość, zapisaną zgodnie podziałem wiązań dolnego głosu górnej pięciolinii w A.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Błędy WfSB

t. 356

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez 8¯ ¯ ¯ w A (→Wn1Wf1,Wa1Wa2)

Tu bez kliszy 

8¯ ¯ ¯ w ApI, Wn2 (→Wn3,WfSB), Wf2Wa3

..

Wersja A jest z pewnością błędna, na co wskazuje porównanie z analogicznym t. 342, tekst ApI i prawdopodobnie Chopinowska korekta Wf2. Przenośnik dodano także w Wn2 (→Wn3,WfSB) i Wa3. Jeśli – co prawdopodobne – zmianę w Wa3 wprowadzono na podstawie porównania z Wf, oznacza to, że używano egzemplarza Wf2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 367-368

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A nie ma kilku niezbędnych kasowników przy­wracających właściwe brzmienie altero­wa­nym uprzednio nutom – g2c3e3 w t. 367 i c3 w t. 368. W Wn1 (→Wf,Wa,Wn2WfSB) dodano tylko drugi z nich, a w Wn3 dołożono jeszcze trzeci.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 370

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ges2 w A (→WnWfSB,Wa1Wa2)

EZTU = bemol i ges2 na 1. szesnastce taktu ale bez kaso g2 na 12. szesnastce 

g2 w ApI, WfWa3

EZTU = ges2 z bemolem na 1. szesnastce + kaso g2 na 12. 16ce

..

Występująca w A i większości wydań wersja z ges2 jako 12. szesnastką jest z pewnością błędna – Chopin zapomniał odwołać  postawiony przed ges2, 1. nutą taktu. Dowodzi tego:

  • g2 występujące w ApI; nie ma tam wprawdzie , ale nie jest on potrzebny, gdyż 1. szesnastka taktu jest zapisana jako fis2, a nie ges2;
  • kasownik dodany przed tą nutą w Wf, prawdopodobnie przez Chopina;
  • g1 dwukrotnie pojawiające się na 2. mierze taktu w l.r. – gdyby Chopin mimo to chciał mieć ges2 w pr.r., z pewnością nie omieszkałby tego wyraźnie zaznaczyć.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Błędy A , Korekty enharmonii , Autentyczne korekty Wf

t. 375-376

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

gis-e1 powtórzone w A (→KFWn1, →WfWa)

!!!   miniat: wycinek, t. 375 i półnuty 376, tylko pr.r.           Tu pusta klisza 

gis-e1 przetrzymane w Wn2 (→Wn3) i WfSf

TGTU

..

Porównanie z analogicznymi taktami (t. 273-274, 293-294 i 396-397) wskazuje na niemal pewną pomyłkę Chopina. W tekście głównym uwzględ­nia­my więc łuki przetrzymujące dodane w Wn2 (→Wn3). Oba łuki dopisano w WfSf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A