mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 595-596

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

EZnieU

Łuki w Wn3

EZTU
..

Zachodzące na siebie łuki Wf (→Wa,Wn1→Wn2) można odczytywać dosłownie, ale zdaniem redakcji, jest bardzo prawdopodobne, że intencją Chopina były łuki następujące po sobie, jak to zinterpretowano w Wn3. Patrz też uwaga do t. 597-599. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 596-599

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

2 łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: od c2-c3 do h2-h3, tylko górna 5-linia, bez wideł.                  EZnieU1

3 łuki w Wn3

1. do c2-c3; drugi i trzeci całotaktowe (598 i 599)

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU
..

Trudno stwierdzić, na ile wiernie łuki Wf (→Wa,Wn1→Wn2) odtwarzają notację [A] – można sobie np. wyobrazić, że zbiegnięcie łuków na 1. oktawie t. 598 miało być w zamyśle Cho­pi­na połączeniem obu łuków w jeden. Co więcej, niewykluczone, że już notacja [A] zawierała pewne niedokładności, których tyle spotyka się w zachowanych Chopinowskich autografach, np. brak łuku w końcówce frazy (t. 599-600) mógł się wiązać z przejściem na nową linię tekstu, co niejednokrotnie skutkowało pominięciem dokoń­czenia łuku. Z tego względu w tekście głównym proponujemy jeden łuk nad całą frazą, na wzór analogicznego miejsca ekspozycji (t. 245-249). Rozwiązanie podane w Wn3 zdradza rutynowe podejście, w którym za najnaturalniejsze uważano łuki całotaktowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 597-598

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

 w A

!!!   miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, te takty.               EZnieU

 w KF i Wf (→Wa)

EZTU

 w Wn

EZnieU1
..

Zgodnie z analizą Chopinowskich znaków  lub  w tej i analogicznych parach taktów (patrz t. 6-7), w tekście głównym podajemy uśrednione, mniej więcej jednotaktowe widełki KF i Wf (→Wa). Wszystkie widełki, niezależnie od ich faktycznej długości, mają tu zdaniem redakcji znaczenie akcentów długich.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności KF

t. 600-603

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuk Wa, najprostsza interpretacja

!!!   [miniat : t. 600 do półnuty 603, tylko pr.r. (cała na górnej).

Tu jeden łuk od 3 w t. 600 do półnuty 603.]

Łuki KG

!!!   [TGTU]

Łuki Wf, najprostsza interpretacja

!!!   [łuk od 1 w t. 600 do półnuty 601; drugi łuk od półnuty 602 do 603]

Możliwa interpretacja Wf

!!!   [Łuk od 1 w t. 600 do 1 w t. 601 i drugi od 1 w t. 602 do 603]

Wn

!!!   [wg źródła - 602 lewy łuk przed laską skończyć, prawy normalnie po naszemu nad nim zacząć]
..

Widoczne niedokładności wszystkich trzech wydań utrudniają rozszyfrowanie intencji Chopina w zakresie łukowania tego fragmentu. W tekście głównym podajemy zapisane bez wyraźnych usterek łuki KG. Odpowiadają one możliwej do zrealizowania artykulacji pochodu akordów. 
Łuk Wa interpretujemy przyjmując, że błąd dotyczy t. 600 (pół linijki obejmujące t. 598-600 jest w Wa pozbawione łuków).
Łuki Wn pozostawiamy, gdyż mimo niedokładnego odtworzenia podkładu (KG), są one formalnie poprawne.
Łuki Wf można interpretować na wiele sposobów, m.in. jako zniekształconą wersję łuków KG lub w sposób zaproponowany powyżej.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 609

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Przednutka długa w Wf (→Wa)

!!!   miniat: przednutka i nuta (jak w t. 607), tylko górna 5-linia.                TGTU = puste

Przednutka przekreślona w Wn

chorągiewka i przekreślenie
..

Tak jak w kilku innych miejscach (np. t. 250 i 577), można mieć wątpliwości, czy przednutka długa nie jest tu tylko świadectwem niestaran­ności sztycharza. W ten sposób oceniono to w Wn, jednak zdaniem redakcji sytuacja w tym takcie (a także w t. 607) jest inna – przed dłuższymi wartościami, jak np. półnuty, przednutki w formie drobnych ćwierćnut były niejednokrotnie stosowane przez Chopina (por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 208, a także Impromptu Ges op. 51, t. 104 czy Polonez-Fantazja op. 61, t. 209 i 212). Z tego względu w tekście głównym pozostawiamy notację Wf (→Wa). Powyższe spostrzeżenia nie dowodzą wszakże, że zapis ten faktycznie jest zgodny z intencją Chopina, pokazują jedynie, że jest to możliwe, dlatego wersję Wn można traktować jako dopuszczalny wariant (przednutkę krótką w podobnym kontekście znajdujemy np. w Nokturnie c op. 48 nr 1, t. 19).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn