mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 183

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

f2-b2, po 4 nuty w ApI

EZnieU1

 

b2-b3, po 4 nuty w A (→Wn→Wa,WfSB)

EZTU + EZnieU

b2-b3, po 3 nuty w Wf

EZTU
..

Druga i 3. ósemka t. 183(2v) były dwukrotnie zmieniane przez Chopina. W ApI górne nuty akordów tworzą skok kwartowy f2 (2. ósemka), b2 (3. ósemka). Widać przy tym, że Chopin zamarkował już późniejszą, zapisaną w A wersję ze skokiem b2-b3. W obu rękopisach akordy są pełne, liczą po 4 nuty każdy. Ostateczna wersja, w której usunięto f2 z akordu na 2. ósemce i f3 z akordu na 3. ósemce, to niewątpliwie efekt korekty Chopina w Wf. Tak samo w t. 199.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 198

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuta es1 w ApI, interpretacja kontekstowa

Ćwierćnuta es1 w A i Wn2 (→Wn3,WfSB)

! miniat:    EZnieU 

Ósemka es1 w Wn1 (→Wa)

EZnieU + EZnieU2 

Ósemka i trzydziestodwójka es1 w Wf

EZTU bez kropki a1 + EZnieU2

Uzupełniona wersja Wf proponowana przez redakcję

EZTU
..

Podobnie jak w t. 182, w tekście głównym podajemy wersję z powtórzeniem es1 na końcu taktu, wprowadzoną w korekcie Wf. Nie uwzględniamy przy tym skrócenia (do ósemki) uderzanej w połowie taktu ćwierćnuty es1 – jest to prawdopodobnie pomyłka lub adiustacja Wn1 (→Wf,Wa), którą zresztą poprawiono w Wn2 (→Wn3,WfSB). Dodajemy natomiast kropkę przedłużającą szesnastkę a1, w przekonaniu, że jej brak w Wf to skutek niedokładnej lub uproszczonej korekty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf

t. 205-206

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

f-b w ApI i A (→Wn→Wa,WfSB)

EZnieU

f1-b1, a1 w Wf

EZTU
..

Podajemy wersję ulepszoną przez Chopina w korekcie Wf. Przeniesienie o oktawę wyżej motywu rogu mogło mieć na celu uniknięcie ukośnego brzmienia f w t. 205 z fis1 na początku t. 206 i zbitki – na fortepianie brzmiącej nieco monotonnie – z identycznym motywem kończącym frazę fagotu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej

t. 207

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akordy w ApI

tr = EZnieU1,       red = EZnieU2

Akordy w A (→Wn→Wa,WfSB)

EZnieU

Akord i oktawy w Wf

EZTU
..

Końcówka tego Tutti przeszła w korekcie Wf podobną przemianę, jak w poprzedniej wariacji. Ostatecznie, w wersji na 1 fortepian wszystkie cztery zakończenia – Tematu i trzech pierwszych wariacji – otrzymały zbliżoną postać, z położonym w wyższym rejestrze akordem (w układzie rozległym) na 2. ósemce i zdwojoną lub potrojoną toniką b na trzeciej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Zmiany rejestru basu , Zmiany linii głównej

t. 237

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W Wn1 (→Wf1,Wn2)  podwyższający b1 na h1 znajduje się przed 1. tercją. Co ciekawe, nie jest to zwykła pomyłka, lecz błędna adiustacja, gdyż ślady poprawek w druku (widoczne zwłaszcza w Wn2) pokazują, że początkowo był tam wydrukowany poprawny tekst z odpowiednim  przed 3. szesnastką. W Wf2, Wa, WfSB i Wn3  przesunięto na właściwe miejsce, a w Wa dodano jeszcze drugi, ostrzegawczy przed g1 w 1. tercji. Ten ostrzegawczy znak uwzględniamy również w tekście głównym, tak iż nasz tekst nie różni się od wersji Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wf