mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 225-227

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→Wf) Chopin pominął krzyżyki podwyższające f3 na fis3 w t. 225 i 227. Znaki dodano w Wa, natomiast w Wn powtórzono przed tymi sekstami oba znaki,  i .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 228-229

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Notacja chromatyczna A jest w charakterystyczny sposób niedokładna – Chopin pominął  przy dolnej nucie 1. oktawy t. 228 (H1) oraz znaki przy dolnych nutach sekst na 4. ósemce obu taktów (odpowiednio as2 i fis2). Zwraca też uwagę  ostrzegawczy przed f2, ale nie ósemkę wcześniej przed f1. W Wf uzupełniono tylko  przed H1.
W Wn i Wa do wersji Wf dodano pozostałe niezbędne znaki, a w Wn także ostrzegawcze kasowniki przed f1 i f3. Pierwszy z nich dodano również w Wa2 (→Wa3), co daje wersję przyjętą w tekście głównym.
Patrz też uwagi w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Ostatni znak przykluczowy , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 232

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

as2-f3 w A (→Wf→Wa,Wn1→Wn2→Wn3→Wn4)

TGTU = bemol as2

a2-f3 w Wn1a

kaso a2
..

Wersja Wn1a z sekstą a2-f3 to efekt rutynowej adiustacji, opartej na przekonaniu, że oktawy zmniejszone lub zwiększone są z reguły efektem przeoczeń lub błędów. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 245-246

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

2 łuki w A

EZTU = górny łuk podzielony nad kr. taktową

Ciągły łuk w Wf (→Wa)

! miniat: wycinek Wf1 kombinowane, zakres jak war_11.                         EZnieU

3 łuki w Wn

EZnieU1 245 + EZTU 246
..

W A łuki na przejściu tych taktów były poprawiane – zdaniem redakcji, Chopin podzielił napisany początkowo ciągły łuk, na co wskazują wyraźnie grubsze (czyli ważniejsze, ostateczne) końcówki oznaczające podział łuku. Usunięty tą poprawką odcinek pierwotnego łuku nie został jednak skreślony, tak iż w Wf (→Wa) poprawkę tę zrozumiano na odwrót (a być może w czasie sztychowania Wf jeszcze jej nie było? – patrz charakterystyka Wf). W tekście głównym podajemy łuki rozdzielone przez Chopina.
Wersje Wn i Wn1a, z podziałem łuku przed ostatnią sekstolą i po niej to zapewne wynik pomyłek lub dowolnych adiustacji.
Kwestię dodatkowych łuków obejmujących sekstole omawiamy osobno – patrz poprzednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 245

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

2 łuki sekstol w A (→Wf→Wa)

EZTU = oba łuki nad sekstolami

Bez dodatkowych łuków sekstol w Wn, alternatywna propozycja redakcji

Tu bez kliszy 

1 dodatkowy łuk w Wn1a

EZTU tylko pierwszy z dwóch łuków sekstol
..

W tekście głównym odtwarzamy dodatkowe łuki nad sekstolami konsekwentnie występujące w A (→Wf→Wa).
Uzasadnienie alternatywnej propozycji redakcji bez osobnych łuków sekstol – patrz t. 242-244. Całkowity lub częściowy brak tych łuków w Wn i Wn1a to najprawdopodobniej skutki błędów lub dowolnych adiustacji.
Kwestię podziałów górnego łuku omawiamy w następnej uwadze.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn