mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 3-12

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

2 krótkie akcenty w KFI

EZnieU1 t. 3 i 12

Krótki akcent w A, prawdopodobna interpretacja (→KF→Wn, →Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek ta nuta w t. 3, tu KF.                      EZTU = krótki nad, tylko w t. 3

Akcent długi w A, możliwa interpretacja

tu miniatura z A;                      EZnieU
..

Nie jest jasne, czy akcent w A miał być w intencji Chopina długi czy krótki. Zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa) odczytano go jako krótki, krótki akcent ma tu też (a także w t. 12) KFI. W tekś­cie głównym również skłaniamy się do krótkiego akcentu – zarówno przyspieszenie tempa Prelu­dium, jak i skrócenie wartości rytmicznej tej nuty przemawiają za krótkim, czysto dynamicznym akcentem.
W Wf (→Wa) akcent umieszczono pod pięcio­linią, co jest rutynową adiustacją, często stosowaną przez wydawców zarówno w czasach Chopina, jak i dziś. W tym wypadku nie wpływa to na znaczenie znaku i szczegółu tego nie uwzględniamy w naszych transkrypcjach. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń

t. 3

Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll

Akcent długi w A

!!!   miniat: wycinek, zakres znaku, tylko górna 5-linia.                        TGTU

Bez znaku w KF (→Wn)

 w Wf (→Wa)

EZnieU
..

Brak akcentu w KF (→Wn) to wynik nieuwagi kopisty, który pominął znaki z całej pierwszej linijki A. W Wf (→Wa) ten akcent długi odtworzono jako półtaktowe widełki diminuendo, co wprawdzie odpowiada mniej więcej długości znaku w A, ale nie uwzględnia jego umiejscowienia tylko pod ćwierćnutą a1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy KF

t. 3-15

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Krótkie akcenty w A, odczyt dosłowny (→KF→Wn, →Wf→Wa)

Akcenty długie, alternatywna propozycja redakcji
..

Ustalenie rodzaju akcentu, jaki Chopin miał na myśli na początku t. 3, 7, 11 i 15 nie jest oczywiste. Znaki nie różnią się od tych na końcu t. 4, 8, 12, które są niewatpliwie krótkie, a różnią się kształtem i długością od akcentu długiego na 2. mierze t. 7. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy je – zgodnie z pozostałymi źródłami – jako krótkie. Biorąc jednak pod uwagę długość akcentowanych nut, proponujemy akcenty długie jako rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Prawdopodobne  w Ao

!!!   miniat: 4. miara taktu, tylko górna 5-linia bez palc.    Tu widły od prawego końca 1. szesnastki tej miary do prawego końca h1

Możliwy akcent długi w Ao

!!!!  pod d1-gis1

 w Wf (→Wn,Wa) 

!!!   TGTU

Alternatywna propozycja redakcji

!!!     = odwrócone widły TGTU
..

Znak  w Wf (→Wn,Wa) jest jednym z niewielu, które w Wfkor były już wydrukowane. Jego zgodność z intencją Chopina nie jest w związku z tym pewna ze względu na możliwość odwrócenia kierunku znaku w wyniku błędu sztycharza (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). Błąd tego rodzaju wydaje się prawdopodobny, gdy wziąć pod uwagę kończący się tu czterotakt i następujący powrót pierwszej frazy z jej crescendem oraz prawdopodobne  w Ao.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

 i akcent w Ao

!!!    miniat:   ta miara taktu, obie 5-linie blisko siebie.    Tu fz> tak, żeby 'f' z fz się mieściło pod # dis1, a 'z>' pod chorągiewkami (ogólnie w pionie tak umieścić, żeby nie było wiadomo, do której ręki się to odnosi...).

Akcent w Wf (→Wn,Wa) 

!!!    Krótki akcent pomiędzy. Na kliszy !!!!!! WYŻEJ NIŻ STARE TGTU   !!!!!!!  

Propozycja redakcji

!!!!    NOWE TGTU    !!!!!  akcent długi jak w starym tylko wyżej, mniej więcej w połowie drogi między h w l.r. a czubkiem ogonków pr.r.
..

Akcent widoczny w Wf (→Wn,Wa) trzeba raczej odczytać jako krótki, choć w Wf używano jeszcze krótszych znaków, np. w Etiudzie C nr 1, t. 1-2. Także znak postawiony w Ao (obok ) bardziej przypomina zwykły, krótki akcent. Jednak długie akcenty wpisane przez Chopina w Wfkor w analogicznych t. 12 i 39 świadczą niedwuznacznie o tym, jakiego rodzaju akcentu Chopin chciał tu użyć.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie