Zagadnienia : Akcenty długie
|
t. 4-12
|
Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur
..
Znaki wpisane w A pod akordami w t. 4 i 12 uważamy za akcenty długie. Tylko pierwszy z nich został odtworzony w Wf (→Wa2). W Wn znak w t. 4 przybrał formę zwykłego, krótkiego akcentu, a w t. 12 oba akordy opatrzono kropkami staccato. W Wa3 (→Wa4) w t. 12 dodano akcent krótki. Zdaniem redakcji, tylko wersja A jest autentyczna. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||
|
t. 4-12
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Nie jest całkiem jasne, jaki akcent w t. 4 – krótki czy długi – miał na myśli Chopin pisząc A. Zdaniem redakcji, ze względu na kontekst melodyczny bardziej prawdopodobny jest akcent długi, warto też zauważyć, że akcenty l.r. w t. 1-2 są krótsze od omawianego akcentu w t. 4. Problem jeszcze wyraźniej występuje w t. 12. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
|
t. 4
|
Utwór: op. 25 nr 7, Etiuda cis-moll
..
Obecność akcentu tylko w Wf sugeruje, że został on dodany przez Chopina w korekcie tego wydania (lub jeszcze w rękopiśmiennym podkładzie). Na długość akcentu wskazuje jego umiejscowienie na prawo od nuty. Podobnie w t. 8, gdzie zresztą znak jest nie tylko przesunięty, ale i dłuższy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 4
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A można mieć wątpliwości, o jaki rodzaj akcentu Chopinowi chodziło. Zdaniem redakcji, w takim kontekście bardziej prawdopodobne jest użycie akcentu długiego. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
|
t. 4-5
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A nie jest jasne, jaki rodzaj akcentów Chopin miał na myśli na 4. mierze tych taktów. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest użycie akcentów długich, na co wskazuje zarówno kształt znaku w t. 4, jak i umiejscowienie znaku w t. 5 – tego rodzaju krótkie, ale przesunięte znaki spotykamy niekiedy w autografach Chopina, por. np. Ao w Etiudzie a op. 10 nr 2, t. 22, 27-29, 32, 45-46. W wydaniach akcenty odtworzono jako krótkie, a ponadto przeniesiono pomiędzy partie obu rąk – ta ostatnia zmiana mogła być wskazana przez Chopina w korekcie Wn1.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn |
