Tekst główny
Tekst główny
KFI - Kopia Fontany wcześniejszej wersji
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 3-12

2 krótkie akcenty w KFI

EZnieU1 t. 3 i 12

Krótki akcent w A, prawdopodobna interpretacja (→KFWn, →WfWa)

!!!   miniat: wycinek ta nuta w t. 3, tu KF.                      EZTU = krótki nad, tylko w t. 3

Akcent długi w A, możliwa interpretacja

tu miniatura z A;                      EZnieU

Nie jest jasne, czy akcent w A miał być w intencji Chopina długi czy krótki. Zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa) odczytano go jako krótki, krótki akcent ma tu też (a także w t. 12) KFI. W tekś­cie głównym również skłaniamy się do krótkiego akcentu – zarówno przyspieszenie tempa Prelu­dium, jak i skrócenie wartości rytmicznej tej nuty przemawiają za krótkim, czysto dynamicznym akcentem.
W Wf (→Wa) akcent umieszczono pod pięcio­linią, co jest rutynową adiustacją, często stosowaną przez wydawców zarówno w czasach Chopina, jak i dziś. W tym wypadku nie wpływa to na znaczenie znaku i szczegółu tego nie uwzględniamy w naszych transkrypcjach. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Umiejscowienie oznaczeń

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.