mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 23-24

Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll

Bez znaków w AI

!!!   miniat: 4. ćwierćnuta t. 23 i pierwsza 24, tylko dolna 5-linia, bez łuku.       Tu pusta klisza 

Dwa znaki  w Wf

 w Wn1 (→Wn1a→Wn2→Wn3)

 w Wn4 (→Wn5)

Dwa znaki  w Wa

 proponowane przez redakcję
..

W t. 21-26 znaki dynamiczne nie zostały oznaczone w AI. W t. 23-24 Wf (→Wa) ma dwa oddzielne znaki, drugiego z nich (w t. 24) nie uwzględniono jednak w Wn, co może oznaczać, że Chopin dodał go w ostatniej korekcie Wf. Zdaniem redakcji, jednorodny melodycznie kontekst sugeruje, że  w t. 24 należy rozumieć jako kontynuację poprzedniego.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 25-26

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 w t. 25-26 w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.              TGTU

  w Wf

EZnieU

 w t. 26 w Wa

EZnieU tylko 26
..

W Wf – tak jak w naszych transkrypcjach – t. 26 wypada na nowej linii. Podział znaku  przeprowadzono w ten sposób, że w obu taktach wydrukowano odpowiednio skrócone widełki  (wedle stosowanej jeszcze wówczas dawniejszej konwencji). W Wa pominięto pierwszy z tych znaków.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 26-27

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Dwa znaki  w KG (→Wn)

!!!   miniat: nic           TGTU

Dwutaktowe  w Wf (→Wa)
..

Jeden znak  w Wf (→Wa) to najprawdopodobniej dowolność sztycharza Wf. Świadczą o tym t. 214-215, w których wszystkie źródła mają zgodnie jednotaktowe , a które w rękopisach, a więc także w podkładzie do Wf były oznaczone jedynie jako powtórzenie omawianych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 36-37

Utwór: op. 45, Preludium cis-moll

Dwa znaki  w Wf

!!!   [miniat : półtora taktu, górna 5-linia, bez wstawek l.r.

Tu widły x 2 : pół t. 36 i cały 37]

 w Wn i Wa

!!!   [TGTU ale trochę zmodyfikowane: zacząć bardziej na lewo, od krawędzi nuty (a pp też przesuwamy nieco)]
..

Do tekstu głównego przyjmujemy – tak jak w pozostałych podobnych miejscach – wersję opartą na Wn. Wersję Wf można traktować jako równorzędny wariant zapisu. Wa ma jeden znak, tak jak Wn, co wynika z interpretacji znaków Wf jako oznaczających kontynuację zmiany dynamicznej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 36-37

Utwór: op. 28 nr 5, Preludium D-dur

 w A, interpretacja kontekstowa

Krótsze  w KF (→Wn)

EZnieU prawy koniec

Dłuższe  w Wf (→Wa)

EZnieU1 
..

W A takt ten jest pierwszym w nowej linii, a znak  rozpoczyna się jeszcze przed akoladą, co sugeruje, że powinien rozpocząć się już wcześniej, np. w poprzednim takcie. Jest więc niemal pewne, że uznanie go za przedłużenie widełek  z poprzednich taktów, jak to zrobiono zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa), jest słuszne.
Nieznaczne skrócenie znaku w KF (→Wn) to niedokładność kopisty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności KF , Widełki dynamiczne kontynuujące