mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności A

t. 13

Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll

 w A (prawdopodobna interpretacja) i Wn2cis

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki t. 12 i t. 13, tylko górna 5-linia, bez łuku.           EZTU

 w A, możliwa interpretacja

EZnieU

 w Wf (→WaC,Wn1cis,Wn1op→Wn2op→Wn3op)

EZTU bez części po akordzie

 w WaW

EZnieU1
..

Zasięg widełek  zapisanych w A jest niejasny – górne ramię wydaje się być znacznie dłuższe niż dolne. Odpowiedni znak w Wf (→WaC,większość Wn) odpowiada być może zasięgowi dolnego ramienia widełek A. W tekście głównym proponujemy uśredniony zasięg znaku, który prowadzi wówczas do najwyższej nuty melodii; podobnej długości znak ma również – w wyniku adiustacji – Wn2cis. Alternatywnie można brać pod uwagę górne ramię, pisane prawdopodobnie jako pierwsze – takie dłuższe widełki wyznaczają szczyt crescenda praktycznie na początku następnego taktu. Brak kontynuacji znaku t. 13 wynika w WaW niemal na pewno z podziału na systemy – t. 13 rozpoczyna w tym wydaniu nową linię.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności A

t. 13

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk od 2. ósemki w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

!!!   miniat: nic.         TGTU

Łuk od 1. ósemki w Wn1 (→Wf→Wa)

półtaktowy
..

Kreślenia zmusiły Chopina do ponownego zapisania partii l.r. na sąsiedniej pięciolinii. W nowym zapisie 1. połowy taktu łuk obejmuje tylko trzy ósemki (od drugiej). Nad skreśloną pierwotną wersją pozostał jednak łuk obejmujący cztery ósemki, tak iż teoretycznie można się zastanawiać, który z nich – a może oba? – jest obowiązujący. Możliwy do odczytania pierwotny zapis pokazuje, że zmiany dotyczyły tylko nuty basowej, którą początkowo było As, co tłumaczy objęcie całej figury jednym łukiem. Po przeniesieniu basu oktawę niżej można uznać za pewnik, że Chopin zostawił dłuższy łuk tylko przez nieuwagę. Tak to też zinterpretowano w Wn2, jednak w Wn1 (→Wf→Wa) przyjęto półtaktowy łuk.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 13

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 w A, bardziej prawdopodobne odczytanie

!!!   miniat: ten pasaż (od f1 do końca taktu), tylko górna 5-linia,                   EZTU

 w A, mniej prawdopodobne odczytanie

EZnieU

Bez znaku w Wn (→Wf→Wa)
..

Widząc skreślenia w A, można zrozumieć sztycharza Wn (→Wf→Wa), który pominął wpisany tam znak . Skreślenia te jednak dotyczą wyraźnie tylko partii l.r., a nie widełek, toteż w tekście głównym znak ten uwzględniamy. Wątpliwości budzi jeszcze zasięg znaku, gdyż górne ramię jest wyraźnie krótsze od dolnego. Jest to w autografach Chopina sytuacja nierzadka, na ogół jednak kontekst lub podobne miejsca pozwalają domyślić się intencji kompozytora. W tym przypadku ma sens doprowadzenie crescenda zarówno do najwyższej nuty pasażu, jak i do półnuty w następnym takcie – potwierdza to notacja analogicznych t. 32 i 81, w których widełki sięgają do najwyższej nuty w jednym, a do końca taktu w drugim.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności A

t. 13-14

Utwór: op. 28 nr 1, Preludium C-dur

 przed 4. szesnastką w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek, t. 13, tylko dolna 5-linia.                EZnieU0 t. 13-14

 pod 6. szesnastką w KF (→Wn) i Wf (→Wa)

EZnieU

 przed 6. szesnastką proponowane przez redakcję

EZTU
..

Gwiazdki  są w tych taktach wpisane bliżej początku taktu niż w pozostałych (por. uwagę do t. 2-28) – znaki umieszczone są na końcu 1. połowy taktu zarówno względem partii l.r., jak i pr.r. Jest rzeczą zastanawiającą, że wcześniejszego umiejscowienia znaków  nie odtworzono ani w KF (→Wn), ani w Wf (→Wa). Sugeruje to, że w tym punkcie rękopisu zarówno kopista, jak i sztycharz byli już przekonani o przypadkowym charakterze nawet tych wyraźniejszych różnic położenia znaków . Biorąc pod uwagę jednorodność faktury Preludium i ścisły związek pedalizacji z brzmieniem podstawowej, jednotaktowej figury, redakcja uważa tak wyraźne odstępstwo od pedalizacji pozostałych taktów za mało prawdopodobne. Z tego względu w tekście głównym podajemy pedalizację analogiczną do użytej przez Chopina w pozostałych taktach, traktując realny zapis A jako dopuszczalny, choć prawdopodobnie niezamierzony przez Chopina wariant.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności KF , Niedokładności A

t. 13

Utwór: op. 28 nr 19, Preludium Es-dur

..

W A nie ma  obniżającego g1 na ges1 w 1. trioli i  podwyższającego f1 na fis1 w 3. trioli. Co więcej, skreślenie przed pierwszą z tych nut sugeruje, że Chopin skreślił wpisany początkowo  (patrz t. 29). Znaki dodano w Wn i Wa2 (w Wa1 tylko ).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa